Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε 2 χρόνια αργότερα από την Σοσιαλιστική Διεθνή.
Η 8η Μαρτίου είναι μια Γιορτή χωρίς καρδούλες και πολύχρωμα μπαλονάκια. Είναι μια Ημέρα Μνήμης των Αγώνων του Κινήματος για τα δικαιώματα των Γυναικών. Είναι ίσως η πιο σημαδιακή ημέρα για το γυναικείο φύλλο. Μια γιορτή η οποία, ουσιαστικά αφορά στους Αγώνες συνηθισμένων Γυναικών, που με το θάρρος και την αποφασιστικότητά τους έγραψαν Ιστορία, και έγραψαν την ιστορία αλλιώς. Τα αιτήματα για ισότητα είναι και θα εξακολουθούν να είναι επίκαιρα.
Η αφόρητη δυσωδία από τις καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση και βιασμούς που έρχονται στο φως σημαδεύει και την φετινή επέτειο της Ημέρας της Γυναίκας. Πρόκειται για εγκλήματα κατά των Γυναικών. Ταυτόχρονα βλέπουμε την προώθηση τις πατριαρχικής σεξιστικής κουλτούρας από τα ΜΜΕ δίνοντας άφεση αμαρτιών στους θύτες κατηγορώντας τα θύματα κακοποίησης.
Συνεχίζουμε τον αγώνα για ίση μεταχείριση των γυναικών στην εργασία, στην οικογένεια, στην εκπαίδευση, στα κοινά. Σήμερα δε και με τις επιπτώσεις της οικονομικής, ανθρωπιστικής και υγειονομικής κρίσης και των πολιτικών με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, την κατάργηση εργατικών κατακτήσεων, τις διαλυμένες κοινωνικές δομές, είναι πιο επίκαιρος από ποτέ.
Οι υγειονομικοί, στην πλειονότητά τους είναι γυναίκες εργαζόμενες, σε σκληρές, αντίξοες συνθήκες, με τραγικές ελλείψεις προσωπικού, με επαναλαμβανόμενες βάρδιες, πρωί, απόγευμα, νύχτα, εορτές, αργίες σε ένα σκληρό, ανελέητο, παράνομο ωράριο, δίχως την υποχρεωτική 12ωρη ανάπαυση μεταξύ των βαρδιών, δίχως την υποχρεωτική 48ωρη εβδομαδιαία ανάπαυση, με αμέτρητες οφειλόμενες ημέρες ανάπαυσης και αδειών, μέχρι τα 67 μας χρόνια, γιατί όλα τα παραπάνω δεν συνιστούν για τους Κυβερνώντες, ανθυγιεινό επάγγελμα, δίχως προστασία και βοήθεια στη μητέρα-εργαζόμενη στην Υγεία, δίχως κοινωνικές δομές, παιδικούς σταθμούς, ολοήμερα σχολεία.
Ο Αγώνας μας είναι διαρκής για βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών, των συνθηκών εργασίας και των αμοιβών. Η Γυναίκα δίνει ζωή στις κοινωνίες όπως και να το αποδώσεις, σε έναν αδιάκοπο αγώνα μέσα σε αυτές.
Η ζωή είναι Γυναίκα!!! Υπόκλιση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου