Στη συνέχεια στο άρθρο 36 που θέτει τις «απαιτήσεις για τα κέντρα συλλογής πλάσματος προς κλασμάτωση» μεταξύ αυτών ορίζεται ότι «έχουν διορίσει επικεφαλής ιατρό που διαθέτει την απαραίτητη εμπειρογνωμοσύνη», η οποία σε μετέπειτα άρθρο (53) αναφέρεται ότι είναι «διετής τουλάχιστον», όταν για τα Κέντρα Αίματος και τις Νοσοκομειακές υπηρεσίες αιμοδοσίας της χώρας μας ο επικεφαλής θα πρέπει να είναι ιατρός κάτοχος ειδικότητας Αιματολογίας ή Βιοπαθολογίας!
Τι θα κάνουν μεταξύ άλλων τα Κέντρα με το αίμα
Στο άρθρο 58 με τίτλο «ανοσοποίηση του δότη» ξεκάθαρα αναφέρεται ότι τα κέντρα αυτά θα είναι ένα γρανάζι στην παραγωγή των ειδικών ανοσοσφαιρινών (εμβολίων). Ο όρος πειραματόζωα για τους αιμοδότες περιγράφει τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.
Σύμφωνα με το νομοσχέδιο «η ανοσοποίηση του δότη που απαιτείται για τη συλλογή πλάσματος για την παραγωγή ειδικών ανοσοσφαιρινών μπορεί να πραγματοποιείται μόνο εάν και για όσο χρονικό διάστημα αυτό είναι αναγκαίο για την επαρκή προμήθεια του πληθυσμού με τα εν λόγω φάρμακα». Χωρίς βέβαια να ορίζεται με ποιο τρόπο και ποιος θα παρακολουθεί την επαρκή προμήθεια του πληθυσμού με ένα φάρμακο που θα παράγεται στις εγκαταστάσεις της φαρμακοβιομηχανίας που θα είναι και ο κάτοχος της άδειας κυκλοφορίας του συγκεκριμένου φαρμάκου, ό,τι σημαίνει αυτό για τον τρόπο που θα τροφοδοτείται η τοπική αγορά.
Περιγράφει επακριβώς τη διαδικασία που ακολουθεί η φαρμακοβιομηχανία για την παραγωγή εμβολίων το οποίο δεν αντιγράφει από τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό αλλά από τον γερμανικό, που θεωρείται ο πιο ασύδοτος στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στα χνάρια του αμερικανικού. Το άρθρο συνεχίζει περιγράφοντας το σχέδιο για την παρασκευή ειδικών ανοσοσφαιρινών (εμβολίων) κάνοντας ευθεία αναφορά και «στη φαρμακευτική εταιρεία που είναι υπεύθυνη για την κυκλοφορία του φαρμάκου που χρησιμοποιείται για την ανοσοποίηση».
Δυο άρθρα παρακάτω (60) για τις «απαιτήσεις για τη χρήση προϊόντων αίματος» μπαίνει και η μετάγγιση στο παιχνίδι, με την κυβέρνηση να αντιγράφει πάλι τον γερμανικό νόμο. Σημειώνεται ότι στη χώρα μας και η μετάγγιση πραγματοποιείται δωρεάν μέχρι στιγμής.
Τέλος, στο άρθρο 69 με τίτλο «παρέκκλιση από τις υποχρεώσεις έγκρισης σκευασμάτων ΟΑΠΑ σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης» η κυβέρνηση προβλέπει τη δυνατότητα να «επιτρέπεται η διανομή ή η παρασκευή για άμεση χρήση σκευασμάτων ΟΑΠΑ εντός της ελληνικής επικράτειας ακόμα και χωρίς να έχουν διεξαχθεί οι διαδικασίες που αναφέρονται».
60 ευρώ για αιμοδοσία κάθε 15 μέρες
«Εχω ένα μεταπτυχιακό, 16 χρόνια εμπειρίας, κάνω δύο επιπλέον δουλειές και δίνω πλάσμα αίματος για να πληρώνω τους λογαριασμούς. Είμαι δασκάλα στην Αμερική». Το πρωτοσέλιδο του διεθνούς φήμης αμερικανικού περιοδικού TIME σόκαρε τους Ελληνες αναγνώστες, αλλά η κυβέρνηση της Ν.Δ. μας φέρνει όλο και πιο κοντά σε αυτό μέσω της εξαθλίωσης της ελληνικής κοινωνίας και τώρα της άρσης κάθε ηθικής στη δωρεά αίματος. Στις ΗΠΑ η αποζημίωση για δωρεά αίματος είναι 30 δολάρια τη φορά κάθε 15 μέρες, δηλαδή 60 ευρώ τον μήνα.
Οι μολύνσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο
Το νομοσχέδιο ετοιμάζεται την ώρα που η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί συγκλονισμένη το Ηνωμένο Βασίλειο να αποζημιώνει τους ανθρώπους στους οποίους μετάγγισε πλάσμα από αμειβόμενους αιμοδότες στις ΗΠΑ και κόλλησαν ηπατίτιδα C και ΗΙV. Το παράδειγμα της Βρετανίας είναι τρανταχτό όσον αφορά την αντένδειξη στην εμπορευματοποίηση ενός αγαθού όπως είναι το αίμα.
Μελέτη-σοκ για τo προφίλ του δότη
Φτωχός, κάτοικος υποβαθμισμένης περιοχής αστικού κέντρου. Αυτό είναι το προφίλ του δότη αίματος/πλάσματος στις ΗΠΑ σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου Western Michigan, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Κοινωνιολογίας και Κοινωνικής Πρόνοιας.
Η μελέτη τεκμηριώνει ότι υπάρχει σαφής σύνδεση μεταξύ γεωγραφικής κατανομής των Κέντρων Συλλογής Αίματος/Πλάσματος στις Ηνωμένες Πολιτείες -της πιο σημαντικής αγοράς για τη βιομηχανία- και εισοδηματικής φτώχειας. Οι περιοχές με περισσότερους κατοίκους που ζουν μόλις πάνω από το όριο της φτώχειας, αλλά και σε φτώχεια και βαθιά φτώχεια, ήταν πιο πιθανό να διαθέτουν Κέντρο Συλλογής Αίματος/Πλάσματος, σύμφωνα με τους Οτσοα Αναλίδης, Ανν Αρμπορ και Λουκ Σέφερ.
Η φτώχεια μάλιστα φαίνεται να είναι ισχυρότερος προγνωστικός παράγοντας για τη θέση των Κέντρων Συλλογής Αίματος/Πλάσματος από ό,τι η φυλή ή η εθνικότητα και το μορφωτικό επίπεδο.
Η μελέτη καταδεικνύει την απουσία στοιχείων γύρω από τις επιπτώσεις στη δημόσια υγεία της δωρεάς αίματος/πλάσματος των δοτών και αναδεικνύει την ανάγκη περισυλλογής αυτών των στοιχείων ειδικά λόγω της ευαλωτότητας του πληθυσμού δότη που είναι φτωχός.
Ξεκαθαρίζει δε ότι «οι φαρμακευτικές εταιρείες που κατασκευάζουν και επωφελούνται από την πώληση θεραπειών πρωτεϊνών πλάσματος έχουν ελάχιστα κίνητρα να διερευνήσουν περαιτέρω αυτή τη γραμμή έρευνας - εστιάζουν στον ασθενή και όχι στον δότη». Επιπλέον αναφέρει ότι ο ιδιωτικοποιημένος χαρακτήρας της φαρμακευτικής βιομηχανίας εμποδίζει την πρόσβαση σε δεδομένα, άρα και στις προσπάθειες για ανεξάρτητη έρευνα σε αυτόν τον τομέα.
Ωστόσο, τονίζεται ότι «η παραγωγή τέτοιων ερευνών είναι υψίστης σημασίας για να διασφαλιστεί ότι οι δωρητές χαμηλού εισοδήματος δεν εξουθενώνουν ακούσια το σώμα τους σε μια προσπάθεια να καταπολεμήσουν τη φτώχεια τους».
Ελλείψει στοιχείων που να εξετάζουν τις επιπτώσεις της δωρεάς πλάσματος στην υγεία του δότη, οι ερευνητές ενθαρρύνουν «τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να εξετάσουν τις ηθικές συνέπειες της εξάρτησης των Αμερικανών χαμηλού εισοδήματος στις δωρεές πλάσματος».
Αναδημοσίευση από: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου