Συγκεκριμένα, ενώπιον του Ανώτατου Ακυρωτικού οδηγήθηκε περίπτωση κατά την οποία πρόσωπο απασχολούμενο από το Ελληνικό Δημόσιο υπέστη ατύχημα κατά τη διάρκεια ταξιδιού του στο Εξωτερικό, όπου είχε μεταβεί σε αποστολή της υπηρεσίας του.
Ο ενάγων συνόδευε αντιπροσωπεία της Ελληνικής Βουλής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες.
Την ημέρα του επίδικου ατυχήματος συνόδευε δύο Έλληνες βουλευτές σε προγραμματισμένες συνεδριάσεις επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Η προγραμματισμένη λήξη της τελευταίας συνεδρίασης ήταν στις 18:30, πλην όμως η Ελληνική αντιπροσωπεία αποχώρησε εσπευσμένα στις 17:30, διότι έπρεπε να επιστρέψει αεροπορικώς στην Αθήνα στις 19:45.
Ο ενάγων υπάλληλος αποχώρησε με τα πόδια από το κτίριο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εσπευσμένα και μάλιστα μέσα στο σκοτάδι, με κατεύθυνση στο ξενοδοχείο διαμονής του, όπου έμενε, το οποίο βρισκόταν σε απόσταση 150 μέτρων από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, προκειμένου να παραλάβει αποσκευές και εν συνεχεία να αναχωρήσει και να φθάσει έγκαιρα στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών. Προκειμένου, λοιπόν, να φθάσει στο ξενοδοχείο, διέσχισε αναγκαστικά τον πλακόστρωτο δρόμο μπροστά από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και εν συνεχεία έναν χωμάτινο διάδρομο υπό διαμόρφωση (πλακίδια με κόλλα), ο οποίος, μετά από κάποιο σημείο, συναντούσε διάδρομο με τάβλες που οδηγούσε στην πλατεία Βρυξελλών. Στην πορεία αυτή γλίστρησε, το δεξί του πόδι και έπεσε σε γούβα 30 πόντων, με αποτέλεσμα να σπάσει ο μηνίσκος του δεξιού γόνατός του.
Ο ως άνω υπάλληλος άσκησε αγωγή κατά του Ελληνικού Δημοσίου, αιτούμενος να αποζημιωθεί για την παρούσα και μέλλουσα ζημία που αυτός είχε υποστεί και θα υφίστατο εξαιτίας του τραυματισμού του, αλλά και για την ηθική βλάβη που υπέστη. Η νομική βάση της αγωγής του ήταν αυτή του εργατικού ατυχήματος.
Ο Άρειος Πάγος δέχθηκε ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση υπήρξε εργατικό ατύχημα.
Έκρινε ότι, υπήρχε παράνομη συμπεριφορά των οργάνων του Ελληνικού Δημοσίου, την οποία εντόπισε στην εξ αμελείας τους παράβαση του γενικού καθήκοντος του μέσου συνετού εργοδότη να εξασφαλίζει συνθήκες ασφαλούς παροχής της εργασίας, με βάση τις επικρατούσες συγκεκριμένες συνθήκες και περιστάσεις, ούτως ώστε να περιορίζεται ο κίνδυνος πρόκλησης βλάβης στην υγεία του εργαζομένου.
Έκρινε ειδικότερα το Δικαστήριο ότι, το Ελληνικό Δημόσιο όφειλε να είχε δείξει μεγαλύτερη επιμέλεια και να είχε φροντίσει να καλύψει μία ακόμη διανυκτέρευσης της Ελληνικής αποστολής στις Βρυξέλλες προκειμένου να μην υποχρεωθεί η εν λόγω αποστολή σε εσπευσμένη αναχώρηση προκειμένου να προλάβει την πτήση για Αθήνα.
Έκρινε περαιτέρω ότι, μεταξύ της παράλειψης κάλυψης άλλης μίας διανυκτέρευσης και της ζημιάς που έπαθε ο εργαζόμενος υπήρχε αιτιώδης συνάφεια, καθότι από τη συμπεριφορά των οργάνων του Ελληνικού Δημοσίου, προκλήθηκε εσπευσμένη αναχώρηση της Ελληνικής αποστολής με περαιτέρω αποτέλεσμα κατά τις ειδικές περιστάσεις της συγκεκριμένης περίπτωσης να αυξηθούν κατά πολύ οι πιθανότητες πρόκλησης ατυχήματος, το οποίο πράγματι συνέβη.
Με αυτό το σκεπτικό το Δικαστήριο έκρινε ότι, πράγματι το ατύχημα ήταν εργατικό και επικύρωσε την απόφαση για την επιδίκαση αποζημίωσης υπέρ του εργαζόμενου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου