Σε φάση... ανάπλασης μπαίνει προσεχώς το Παλαιό Δημοτικό Νοσοκομείο της Πάτρας. Ο Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Επενδύσεων ενέκρινε το αίτημα του δήμου Πατρέων για ένταξη της ανάπλασης του ιστορικού κτιρίου (προϋπολογισμού 10,9 εκατ. ευρώ) στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων της Περιφέρειας-ΕΣΠΑ.
Στο κτίριο όταν ολοκληρωθουν οι εργασίες ανάπλασης αναμένεται να δημιουργηθούν Κέντρο Οπτικοακουστικής Κληρονομιάς και Καλλιτεχνικά Εργαστήρια.
Πρόκειται για ένα σημαντικό έργο για την ανάδειξη της ιστορίας της πόλης, μέσα από οπτικοακουστικό υλικό και στην προσπάθεια συμμετέχουν και άνθρωποι από το χώρο των Τεχνών που είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν, στη συγκέντρωση και ανάδειξη του υλικού, το οποίο θα έχει ως επίκεντρο της πόλη της Πάτρας.
Στόχος του κέντρου θα είναι η συγκέντρωση, προστασία και ανάδειξη της οπτικοακουστικής κληρονομίας της περιοχής, σε συνεργασία με άλλους φορείς.
Παράλληλα, στο χώρο του παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου θα υπάρχουν ειδικά διαμορφωμένοι χώροι, όπου καλλιτέχνες θα μπορούν να εκθέτουν τη δουλειά τους, όπως νέες οπτικοακουστικές παραγωγές, διαδραστικές εφαρμογές, κτλ.
Το Παλαιό Δημοτικό Νοσοκομείο στην οδό Κορύλλων της Πάτρας, είναι νεοκλασικό κτίριο του Δανού αρχιτέκτονα CH. E. Hansen το οποίο λειτούργησε σαν νοσοκομείο από το 1872 έως το 1973. Λειτουργεί σήμερα ως Πολιτιστικό Πολύκεντρο του Δήμου της Πάτρας.
Για την ανέγερσή του επιβλήθηκε το 1851 ειδικός φόρος στα εισαγόμενα είδη, επί Δημάρχου Ιωάννη Δ. Αντωνόπουλου. Παρόλα αυτά εγκαινιάστηκε από τον βασιλιά Όθωνα στις 15 Οκτωβρίου 1857, δηλαδή αρκετά χρόνια αργότερα. Εκείνη την εποχή η Πάτρα είναι μια σπουδαία πόλη με 12.000 περίπου κατοίκους. Συνεπώς, είχε μεγάλη ανάγκη από ένα νοσοκομείο.
Κι όμως χρειάστηκαν 15 χρόνια για να φτιαχτεί το πρώτο κτίσμα, που είχε χωρητικότητα 10 κρεβατιών. Το κτίσμα αυτό στοίχισε 137.000 δραχμές, ποσό τεράστιο για την εποχή.
Τελικά λειτουργεί για πρώτη φορά την Πρωτοχρονιά του 1872, αλλά μόνο ένας γιατρός το στελεχώνει. Για το λόγω αυτό υπάρχουν μεγάλα προβλήματα στη λειτουργία του. Παρόλα αυτά, η ύπαρξη ενός νοσοκομείου, πέρα των προβλημάτων, είναι μεγάλης σημασίας. Καθώς, μια μεγάλη εμπορική πόλη απέκτησε ένα δημόσιο ίδρυμα υγείας.
Διακόπηκε πλέον η ανάγκη για χρήση του ναού του Παντοκράτορα, κοντά στο νοσοκομείο, που χρησίμευε ως υποτυπώδες νοσηλευτήριο. Επειδή, ο στρατηγός Μαιζών εγκατέστησε εκεί τους τραυματίες των μαχών του.
Ωστόσο, το κτίσμα αυτό δεν κατόρθωσε να ανορθώσει και να αναδείξει την άνω πόλη, η οποία παρέμενε μια φτωχή γειτονιά. Έξω από το νοσοκομείο σχηματίζονται ουρές από άπορους, ταλαιπωρημένους πολίτες, που περιμένουν, κάποιες φορές μάταια, να θεραπευτούν, ενώ την ίδια στιγμή στην κάτω πόλη οι πλούσιοι και εύποροι Πατρινοί περιμένουν σε ουρές στο θέατρο Απόλλων για να ακούσουν την πρωτοεμφανιζόμενη στην Πάτρα όπερα.
Το νοσοκομειακό συγκρότημα περιελάμβανε μαιευτικό τμήμα, παθολογικό τμήμα το οποίο στεγαζόταν σε μια κατεστραμμένη αίθουσα με σπασμένα κρεβάτια, παράθυρα και τζάμια, χειρουργικό τμήμα, ακτινολογικό τμήμα με τα πιο εξελιγμένα εργαλεία και συστήματα κατευθείαν από Αμερική, από δωρεές.
Δίπλα υπήρχε ο κλίβανος, τα πλυντήρια και τα λουτρά. Ενσωματωμένη μια εκκλησία, ο Άγιος Χαράλαμπος. Στο τέμπλο του κρεμασμένα εκατοντάδες τάματα. Στην πίσω πλευρά υπήρχε το μικροβιολογικό τμήμα και στο τέλος απομονωμένο από τα άλλα η αίθουσα νεκροψίας, η πιο ψυχρή αίθουσα του νοσηλευτικού ιδρύματος.
Το νοσοκομείο λειτούργησε έναν αιώνα. Εξυπηρέτησε τραυματίες του πολέμου του 1897, τραυματίες των Βαλκανικών πολέμων 1912-1913, θύματα βομβαρδισμών του 1940 από τους Ιταλούς, στρατιώτες τραυματίες από την Ήπειρο του 1940-1941, όσους δεν βύθισαν τα γερμανικά αεροπλάνα μαζί με τα νοσοκομειακά πλοία που τους μετέφεραν στο λιμάνι της Πάτρας και πολλούς άλλους ασθενείς. Λειτούργησε υπό την εποπτεία του Δήμου ως το 1958, οπότε και κρατικοποιήθηκε.
Το Παλαιό Δημοτικό Νοσοκομείο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το όνομα του γιατρού Χρήστου Κορύλλου (1843-1930). Αρχικά Διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής και από το 1904 Διευθυντής του Νοσοκομείου, ο Κορύλλος συνέταξε 3 πανομοιότυπες διαθήκες με τις οποίες όριζε κληρονόμο όλης της περιουσίας του το Νοσοκομείο. Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι με τις διαθήκες του άφηνε από 300 δρχ. σε όλο το εργατικό προσωπικό του Νοσοκομείου.
Στον Χρήστο Κορύλλο οφείλουμε πολλές μελέτες για την οικονομική, κοινωνική, πνευματική, ιατρική, μετεωρολογική και περιβαλλοντική όψη της Πάτρας τον 19ο αιώνα.Η Πάτρα σήμερα τον τιμά δίνοντας το όνομά του σ΄ έναν από τους 2 κάθετους δρόμους του Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου.
Το Παλαιό Δημοτικό Νοσοκομείο στέγασε για 12 χρόνια το Εικαστικό Εργαστήρι του Δήμου Πατρέων, λειτουργώντας παράλληλα και σαν εκθεσιακός χώρος. Από τον Ιούνιο του 2013 μεταφέρθηκε και στεγάζεται σε αυτό το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης.
Τελός, θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε την προβολή του στην ελληνική ταινία «Λατέρνα Φτώχεια και Φιλότιμο» .
Πηγή: local.e-history.gr
Οι φωτογραφίες είναι από το site: local.e-history.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου