ΕΚΑΒ... παλιάς κοπής στην τρίτη μεγαλύτερη πόλη- Χορηγίες που βρίσκονται στην αναμονή άνευ προφανούς λόγου και αιτίας

        Η Πάτρα είναι η τρίτη μεγαλύτερη περιφέρεια στη χώρα σε ό,τι αφορά το ΕΚΑΒ. Θα περίμενε κανείς να είναι και η τρίτη σε επίπεδο εκσυγχρονισμού. Θα περίμενε… Γιατί η πραγματικότητα δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες. Μια κουβέντα με διασώστες και μια μικρή έρευνα είναι αρκετή ώστε να αντιληφθεί κανείς τα κενά που καθιστούν την περιοχή ουραγό σε σχέση με άλλες πόλεις, όπως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Κρήτη, τα Γιάννενα, η Λαμία, ή η Καβάλα σε μια σειρά θεμάτων που έχουν να κάνουν με την ετοιμότητα στην αντιμετώπιση εκτάκτων περιστατικών.

      Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που εντοπίζουν άνθρωποι που ασχολούνται με την υπόθεση και γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις, είναι αυτό της έλλειψης μηχανών που δίνουν τη δυνατότητα άμεσης επέμβασης για περιστατικά στα οποία μια ανθρώπινη ζωή «παίζεται» στα δευτερόλεπτα.

Είχαν επιστραφεί

       Το ρεπορτάζ λέει ότι το 2004 είχαν έρθει μηχανές στο ΕΚΑΒ της Πάτρας, αλλά είχαν επιστραφεί καθώς βάση του νόμου θα έπρεπε σε κάθε μια από αυτές να επιβαίνουν δύο άτομα εκ των οποίων ο ένας θα ήταν γιατρός. Οι γιατροί δεν είχαν συναινέσει για αυτή την εξέλιξη και έτσι η υπόθεση έμεινε στα σχέδια.

      Από τότε όμως, όπως λένε οι πληροφορίες της εφημερίδας αυτό άλλαξε και στη μηχανή μπορεί να επιβαίνει ένας εκπαιδευμένος διασώστης. Κατόπιν τούτου, οι άλλες πόλεις προχώρησαν εκμεταλλευόμενες χορηγίες που έδωσαν τη δυνατότητα στο ΕΚΑΒ να ανανεώσει τον τρόπο με τον οποίο επεμβαίνει στα επείγοντα περιστατικά και να λειτουργεί με ευελιξία ακολουθώντας τη νέα εποχή, πράγμα το οποίο δεν κατέστη δυνατόν να συμβεί στην Πάτρα για λόγους που ουδείς έχει ακόμη κατανοήσει.

«Παγωμένες» χορηγίες

      Το θέμα αποκτά ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον καθώς σύμφωνα με πληροφορίες μας οι κινήσεις που έχουν γίνει στην κατεύθυνση της αποδοχής δωρεών ή της δρομολόγησης ενεργειών για την εξασφάλισή τους, σκοντάφτουν πάνω σε μια περίεργη αδράνεια που κρατάει το ΕΚΑΒ δέσμιο ενός παλιού καθεστώτος.

      Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, μια χορηγία που έγινε από την πλευρά γνωστού επιχειρηματία της Πάτρας για την αγορά μιας μηχανής, βρίσκεται εδώ και καιρό στη λίστα αναμονής. Το ίδιο συνέβη και με μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία μεγάλου έργου στη περιοχή που επίσης φέρεται να ενδιαφέρθηκε για χορηγία μηχανής στο ΕΚΑΒ και κατ΄επέκταση στην πόλη και τους ανθρώπους της, υπόθεση που επίσης έχει μπει στην αναμονή, ενός εγγράφου που ποτέ δεν της εστάλη. Στην ίδια σειρά αναβλητικότητας θα βρει κανείς και ένα ασθενοφόρο που φέρεται να έγινε δωρεά από κάτοικο των Βραχνείκων και προς στιγμή βρίσκεται χωρίς πινακίδες στο… πάρκινγκ εξαιτίας ενός γραφειοκρατικού λάθους.

Τα δέκα «χρυσά» λεπτά

      Οι μηχανές, όπως λένε στο «7Μ» άνθρωποι του ΕΚΑΒ, είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο σε ό,τι αφορά την άμεση επέμβαση στα περιστατικά, καθώς μπορούν να φτάσουν πολύ πιο γρήγορα από ένα ασθενοφόρο. Τα δέκα πρώτα λεπτά στην αντιμετώπιση των εκτάκτων περιστατικών, λέγονται τα «δέκα χρυσά λεπτά», προκειμένου να μην «χάσεις» τον ασθενή.

        «Για να καταλάβετε πόσο σημαντική είναι η επέμβαση σε ένα έκτακτο περιστατικό στα πρώτα δέκα λεπτά, οι γιατροί, όπως π.χ. οι καρδιολόγοι λένε ότι κατά 80% είναι καθοριστική η επέμβαση των διασωστών στο χώρο του περιστατικού και κατά 20% όταν αυτό φτάνει στο νοσοκομείο. Κατά 70% οι άνθρωποι που έχουν χαθεί στην περιοχή, έχουν χαθεί λόγω έλλειψης ή λόγω καθυστέρησης του ασθενοφόρου.

Η προσβασιμότητα

      Παράλληλα, οι μηχανές δίνουν τη δυνατότητα εισόδου σε περιοχές με μικρά και συχνά δαιδαλώδη στενάκια, όπως αυτά που βρίσκονται στο Ρίο, το Αντίρριο, τον Ψαθόπυργο, τον Άγιο Βασίλειο, αλλά και στην άνω πόλη ή την Ηφαίστου, όπου κατά καιρούς έχουμε δει ασθενοφόρα να «φρακάρουν» ή ακόμη και στον πεζόδρομο της Ρήγα Φεραίου όπου η προσβασιμότητα ενός ασθενοφόρου είναι σωστή περιπέτεια, όπως σε όλους σχεδόν τους πεζόδρομους. Αν μάλιστα μετατραπεί και η Μαιζώνος σε πεζόδρομο με βάση τον τρέχοντα σχεδιασμό, τότε η κατάσταση σε ό,τι αφορά την προσβασιμότητα θα γίνει ακόμη πιο δύσκολη.

       Εκτιμάται ότι για να μπορεί να καλυφθεί η περιοχή χρειάζονται τέσσερις μηχανές που να λειτουργούν δύο σε κάθε βάρδια. Η τιμή τους, μαζί με τις βαλίτσες ανέρχεται στο ποσό των 10.000 ευρώ η μια ενώ ο εξοπλισμός τους, που είναι ίδιος με τον εξοπλισμό των ασθενοφόρων, υπάρχει όπως λένε οι πληροφορίες ήδη στις αποθήκες. Σε περίπτωση χορηγίας, αυτές οι μηχανές βάφονται κίτρινες και πάνω τους αναφέρεται το όνομα του χορηγού. Αυτό γίνεται σε όλες τις πόλεις που έχουν αποδεχθεί δωρεές.

      Ανθρώπινο δυναμικό σε επίπεδο διασωστών η πόλη διαθέτει, το πρόβλημα είναι να κινηθούν οι απαραίτητες διαδικασίες.

Οι Πατρινοι δεν κάνουν στην άκρη

      Οι διασώστες στην Πάτρα περιγράφουν ως μεγάλο πρόβλημα τα τελευταία χρόνια το γεγονός ότι οι οδηγοί δεν κάνουν στην άκρη για να περάσει ένα ασθενοφόρο με σειρήνα, καθώς θεωρούν ότι βάζουν επίτηδες τη σειρήνα για να κάνουν βόλτα και να περάσουν γρήγορα, πράγμα το οποίο πλέον δεν ισχύει καθώς είναι συνεχείς οι έλεγχοι των ασθενοφόρων με σειρήνα.

Ένα δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι οι επιθέσεις των συγγενών όταν πηγαίνουν να παραλάβουν ένα περιστατικό κυρίως επειδή επικαλούνται αργοπορία. Δεν λείπουν και οι ζημιές στα ασθενοφόρου από τέτοιες επιθέσεις ενώ τεράστιο είναι το πρόβλημα με τις επιθέσεις στους καταυλισμούς στα Βραχνέικα και τον Ρηγανόκαμπο

     Στη λίστα και οι φάρσες καθώς πολλοί δεν γνωρίζουν ότι καταγράφεται το τηλέφωνο ακόμη και όταν η κλήση γίνεται με απόκρυψη.

Γιώτα Κοντογεωργοπούλου

(7 Μέρες Ενημέρωση)