Είναι γνωστό ότι το σχέδιο για το ασφαλιστικό που έδωσε η κυβέρνηση στη δημοσιότητα, δεν είναι και το οριστικό που θα κατατεθεί στη Βουλή για ψήφιση. Πρόκειται για το σχέδιο το οποίο θα τεθεί σε διαπραγμάτευση με τους Θεσμούς τις επόμενες ημέρες.
Επομένως είναι πρώιμο να καταλήξουμε σε συμπεράσματα, εάν δεν δούμε την τελική μορφή. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι τελικές διατάξεις θα είναι δυσμενέστερες από αυτές που περιλαμβάνονται στο σχέδιο της κυβέρνησης.
Κατά συνέπεια, το τι ακριβώς θα κληθούμε να πληρώσουμε μέσα από τις αλλαγές, θα είναι γνωστό όταν ψηφιστεί ο νέος νόμος, κατά πάσα πιθανότητα στις αρχές Φεβρουαρίου. Σήμερα, αυτό που μπορούμε να κάνουμε και να αναλύσουμε, είναι η πρόταση της κυβέρνησης.
Σε αυτό το πεδίο, λοιπόν, μπορούμε να καταλήξουμε στα ακόλουθα πρώτα συμπεράσματα:
Σε πρώτη φάση ο λογαριασμός και τα μεγάλα βάρη μεταφέρονται στους νέους και μελλοντικούς συνταξιούχους. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι αλλαγές θα περιοριστούν μόνο σε αυτούς. Σε κάθε περίπτωση, όσοι υποβάλλουν αίτηση συνταξιοδότησης από 1/1/2016 και μετά, έχουν ένα εντελώς διαφορετικό, σε σχέση με το προϊσχύον, καθεστώς συνταξιοδότησης.
Σε πρώτη φάση ο λογαριασμός και τα μεγάλα βάρη μεταφέρονται στους νέους και μελλοντικούς συνταξιούχους. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι αλλαγές θα περιοριστούν μόνο σε αυτούς. Σε κάθε περίπτωση, όσοι υποβάλλουν αίτηση συνταξιοδότησης από 1/1/2016 και μετά, έχουν ένα εντελώς διαφορετικό, σε σχέση με το προϊσχύον, καθεστώς συνταξιοδότησης.
Πρόκειται ουσιαστικά για μια παραλλαγή του νόμου 3863/2010, αλλά με πολύ δυσμενέστερους όρους. Οι ουσιαστικές διαφορές μεταξύ του νόμου 3863/2010 και του κυβερνητικού σχεδίου είναι η κατάργηση της μεταβατικής περιόδου 2015-2035, με άμεση εφαρμογή από 1/1/2016 και η μείωση των συντελεστών αναπλήρωσης για τη μεγάλη πλειοψηφία των ασφαλισμένων και κυρίως σε βάρος όσων έχουν πολλά χρόνια ασφάλισης και υψηλές αποδοχές.
Η άμεση λοιπόν εφαρμογή ενός τρόπου υπολογισμού με βάση τις μέσες αποδοχές όλου του ασφαλιστικού βίου και με χαμηλότερο ποσοστό αναπλήρωσης, οδηγεί σε χαμηλότερες συντάξεις με μειώσεις που σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνούν το 15%. Να θυμίσουμε ότι ο νόμος 3863/2010, προέβλεπε μεσοσταθμική μείωση 7% στην ολοκλήρωσή του μετά το 2035.
Η μεγάλη μείωση των συντάξεων για την πλειοψηφία των νέων συνταξιούχων, σύμφωνα πάντοτε με το σχέδιο της κυβέρνησης, είναι προφανής, όσο και αν ορισμένοι προσπαθούν να πείσουν για το αντίθετο.
Εξάλλου οι συγγραφείς του σχεδίου, οι οποίοι γνωρίζουν τις συνέπειες των διατάξεων που εισηγούνται, έχουν σχετική πρόβλεψη «προστασίας» για όσους προκύψει διαφορά μεγαλύτερη του 20%, κατά τον υπολογισμό της σύνταξής τους με το νέο τρόπο σε σχέση με τον παλαιό (άρθρο 48 παρ. 2 του σχεδίου).
Εξάλλου οι συγγραφείς του σχεδίου, οι οποίοι γνωρίζουν τις συνέπειες των διατάξεων που εισηγούνται, έχουν σχετική πρόβλεψη «προστασίας» για όσους προκύψει διαφορά μεγαλύτερη του 20%, κατά τον υπολογισμό της σύνταξής τους με το νέο τρόπο σε σχέση με τον παλαιό (άρθρο 48 παρ. 2 του σχεδίου).
Πέρα από τη μεγάλη αδικία που διαμορφώνεται για τους νέους συνταξιούχους, εάν δούμε ποιοι είναι εκείνοι για τους οποίους επέρχονται οι μεγάλες μειώσεις άνω του 20%, είναι όσοι έχουν στην ασφάλιση άνω των 35 ετών. Είναι όλοι εκείνοι που έχουν συνεισφέρει πολλά στα Ταμεία και είχαν τη δικαιολογημένη προσδοκία να πάρουν μια αξιοπρεπή σύνταξη.
Ειδικότερα για ένα εργαζόμενο που έχει 40 χρόνια ασφάλισης στο ΙΚΑ και η σύνταξή του θα υπολογιστεί με τις αποδοχές όλου του ασφαλιστικού βίου, αλλά και με συντελεστή 1,15% περίπου αντί για 1,5% που προέβλεπε ο νόμος 3863/2010, το ποσό θα είναι μικρότερο σε ποσοστό κοντά στο 25%.
Πέρα λοιπόν από την αδικία, πέρα από το γεγονός ότι μια τέτοια διαφορά αργά ή γρήγορα θα επεκταθεί και στους παλαιούς συνταξιούχους, μια σημαντική συνέπεια είναι η απουσία κινήτρου ασφάλισης. Όταν όμως δεν υπάρχει κίνητρο ασφάλισης, όταν δεν αναγνωρίζεται από το σύστημα η συνεισφορά του καθενός, το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στον εργαζόμενο που πλήρωνε για μια ζωή και βλέπει να διαψεύδονται οι προσδοκίες του. Το πρόβλημα επεκτείνεται σε όλο το ασφαλιστικό σύστημα, αφού η προσπάθεια όλων θα στραφεί στη συμπλήρωση των ελάχιστων προϋποθέσεων και μόνο, με μια πλήρη αποδόμηση του χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης.
Πώς αλήθεια θα καταστεί βιώσιμο ένα ασφαλιστικό σύστημα, όταν οδηγείται για πολλούς σε προνοιακές παροχές;
Με την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών;
Με τους συνεπείς ελεύθερους επαγγελματίες και όλους ανεξαιρέτως τους αγρότες που θα κληθούν να πληρώσουν διπλάσιες εισφορές;
Με το ένα Ταμείο που δημιουργείται, στο οποίο θα ενταθούν οι δυσλειτουργίες και δεν πρόκειται να δούμε αποτελέσματα, έστω σε λειτουργικό επίπεδο πριν από μια δεκαετία;
Όλα αυτά δεν είναι απλά πράγματα που μπορούμε να τα προσπεράσουμε με μια επιφανειακή προσέγγιση. Είναι το μέλλον της χώρας, το βιοτικό επίπεδο των πολιτών, το αναπτυξιακό μας μοντέλο.
Υπάρχουν προβλήματα στο ασφαλιστικό και είναι γνωστό όπως και σε άλλους τομείς. Η οικονομική κρίση ανέδειξε και διεύρυνε τα προβλήματα, αλλά δεν μπορεί να αποτελέσει την ευκαιρία για να αποδομηθεί, ό,τι «χτίστηκε» με πολύ κόπο και θυσίες σε αυτό τον τόπο.
Aναδημοσίευση από ΗΜΕΡΗΣΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου