Το Στρατιωτικόν Νοσοκομείον Πατρών ανεγείρεται επί υψηλής θέσεως, εις τας υπωρείας λόφου άνωθεν των στρατώνων, με εστραμμένην την κυρίαν όψιν προς Νότον…» (Τεχνικά Χρονικά, Δεκέμβριος 1932, σελίς 1219).
Ενα από τα κτίρια με αρχιτεκτονική παράδοση στην πόλη -ίσως όχι και τόσο γνωστή στο ευρύ κοινό- είναι το Στρατιωτικό Νοσοκομείο «409» ή Μαραγκοπούλειο, αφού ανεγέρθηκε με δαπάνες του ευεργέτη Βασίλη Μαραγκόπουλου με τον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου (από το όνομα του γιου του Γεώργιου).
Στην περιγραφή της μελέτης διαβάζουμε ότι το νοσοκομείο μελετήθηκε για 140 κλίνες «βάσει προγράμματος συνταχθέντος παρά της Υγιειονομικής Υπηρεσίας Στρατού».
Το κτίριο περιλάμβανε και διαμέρισμα για την Επιτροπή των Απαλλαγών, αλλά και ένα ακόμα για… τους υπόπτους λοιμώδους νόσου με χωριστή είσοδο. Το συγκεκριμένο διαμέρισμα προοριζόταν για να διαμένουν οι ασθενείς μέχρι την εκδήλωση της νόσου, οπότε θα μεταφέρονταν μετά την εκδήλωσή της στο ειδικό νοσοκομείο του Δήμου για αποθεραπεία.
«Το κτίριον έχει ισόγειον και τέσσαρας ορόφους…». Στο ισόγειο δεξιά βρισκόταν το πλυντήριο, αριστερά τα μαγειρεία, στο κέντρο και πίσω η εγκατάσταση κεντρικής θέρμανσης και παραγωγής θερμού νερού, στη συνέχεια ο χώρος του απολυμαντικού κλίβανου, μπροστά και αριστερά διαμέρισμα για το υπηρετικό προσωπικό, δεξιά διαμέρισμα για τις αδελφές και το μικροβιολογικό εργαστήριο.
Στον Α' όροφο βρίσκονταν: Στο κέντρο και πίσω τα εξωτερικά ιατρεία, τα οποία προορίζονταν να χρησιμοποιηθούν και για την εξέταση των εισερχομένων ασθενών. Οι εισερχόμενοι προς εξέταση ασθενείς, μετά το τέλος της εξέτασής τους, θα διέρχονταν μέσω του κουρείου, των αποδυτηρίων, των λουτρών, και του ενδυτηρίου για να οδηγηθούν στον θάλαμο είτε με τη χρήση ανελκυστήρα είτε από τις σκάλες.
Αριστερά, στο άκρο της πτέρυγας, ήταν χωροθετημένα τα γραφεία της Επιτροπής Απαλλαγών (με ιδιαίτερη είσοδο), στο άκρο δεξιά το τμήμα των «ύποπτων ασθενειών» με χωριστή είσοδο και προς το κέντρο η διοίκηση και η διαχείριση.
Οι θάλαμοι των ασθενών με τις παράλληλες στους τοίχους κλίνες…
Στον Β΄όροφο είχε εγκατασταθεί από τον μελετητή το παθολογικό τμήμα του νοσοκομείου. Οι ασθενείς θα κατανέμονταν σε μεγάλες αίθουσες των 24 κλινών και σε μικρότερες, μέχρι μιας κλίνης.
«Διά τα μεγάλας αιθούσας εφηρμόσαμεν το σύστημα της παραλλήλως προς τους κυρίως τοίχους, τοποθετήσεως των κλινών. Το σύστημα τούτο έχει το προσόν ότι ενώ δεν υστερεί εις την εύκολον και άμεσον επίβλεψιν των ασθενών, παρουσιάζει μίαν σχετικήν απομόνωσιν αυτών…».
Τα διαχωρίσματα θα κατασκευάζονταν -σύμφωνα με τη μελέτη- μέχρι ύψους 1.20 μ. πλήρη, και το υπόλοιπο μέχρι 2.00 μ. ύψος από διαφανές γυαλί. Αναφερόταν από τον μελετητή ότι συνήθως κατά μήκος του διαδρόμου αναρτούνται παραπετάσματα, ώστε να απομονώνεται εύκολα κάθε διαμέρισμα. «Ο ασθενής τοποθετούμενος ούτω παραλλήλως της μεγάλης πλευράς της αιθούσης δεν κουράζεται από το φως των παραθύρων…». Στο κέντρο και πίσω ήταν εγκατεστημένο το ακτινολογικό και το μηχανοθεραπευτικό τμήμα.
Στον Γ΄ όροφο προοριζόταν από τον μελετητή να εγκατασταθεί το χειρουργικό τμήμα με διαμέρισμα για ανώτερους και κατώτερους αξιωματικούς.
Στον Δ΄ όροφο (στην ταράτσα) είχε προβλεφθεί χώρος για τους υπό παρατήρηση φυματικούς και πίσω, πάνω από το χειρουργείο, κουρείο για τους νοσοκόμους.
Η αρχιτεκτονική μελέτη προέβλεπε ακόμα τη μελέτη εγκατάστασης θέρμανσης, τη διανομή θερμού και ψυχρού νερού, ηλεκτροφωτισμού, φωτεινών σημάτων και εγκαταστάσεις μαγειρείου, πλυντηρίου και απολύμανσης.
Βορειοανατολικά του κτιρίου και στο άκρο του οικοπέδου είχε προβλεφθεί το κτίριο του νεκροσκοπείου και νεκροτομείου, μαζί με την εκκλησία.
Αναδημοσίευση από Εφημερίδα ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου