Σχετικά με την δημοσίευση της ολομέλειας του ΣτΕ για τα ΔΩΡΑ των Δημοσίων Υπαλλήλων.

<<...Κατά συνέπεια οι αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων ακόμη και μετά την κατάργηση των δώρων εξασφαλίζει αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, τόσο σε σχέση με όσους διαβιούσαν στα όρια της φτώχειας όσο και με όσους απασχολούνταν στον ιδιωτικό τομέα λαμβάνοντας τον κατώτατο βασικό μισθό και ημερομίσθιο.»

  Αυτά αποφάσισαν οι δικαστικοί λειτουργοί για ολους εμάς!!!

      Οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί όταν πρόκειται να κρίνουν τους μνημονικούς νόμους που μειώνουν τους δικούς τους μισθούς - ο μικρότερος μισθός πρωτοεισαχθέντος  Πρωτοδίκη μαζί με το επίδομα βιβλιοθήκης αγγίζει τα 1.700 ευρώ και φτάνει στον μισθό του Προέδρου του Αρείου Πάγου που είναι 4.135 ευρώ -  θυμίζουν τη σοφή λαϊκή παροιμία: <<Γιαννης κερναει, Γιαννης πίνει>>!!!

      Συγκεκριμενα ειναι γνωστή η απόφαση του ειδικού δικαστηρίου, του γνωστού ως Μισθοδικείου, που εκδικάζει οικονομικές υποθέσεις των δικαστικών λειτουργών που έκρινε (για μια ακόμα φορά) με ψήφους 7-2, ότι οι περικοπές στις συντάξεις των δικαστών και των εισαγγελέων είναι αντισυνταγματικές και πρέπει να αναπροσαρμοστούν στα επίπεδα του 2012, όταν τότε μειώθηκαν με σχετικό νόμο. Όλες οι αλλες περικοπές μισθών και συντάξεων όλων των υπολοιπων κλάδων των εργαζομένων του δημοσιου τομέα (συνεπεία μνημονίων), κρίθηκαν συνταγματικές και νόμιμες, μόνο οι μειώσεις στις συντάξεις και αποδοχές των Δικαστικών λειτουργών κρίθηκαν αντισυνταγματικές…

     Υπενθυμίζουμε οτι ο 13ος και 14ος μισθός - Δώρα, επίδομα αδείας - κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα, ΔΕΝ χαρίστηκαν ούτε από το κράτος ούτε και από τους εργοδότες. Τα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων  μας επέβαλλαν πολιτικές που καταργούσαν δικαιώματα και κατακτήσεις ενός αιώνα, ιδιαίτερα το 2015 που υποχώρησαν οι αγώνες, διαψεύστηκαν και χάθηκαν οι ελπίδες, κυριάρχησε η απογοήτευση και η αναμονή.

    Ήρθε ο καιρός οι εργαζόμενοι να αλλάξουμε συμπεριφορά, να ξαναβγούμε στους δρόμους του αγώνα με εργασιακή ενότητα να απαιτήσουμε αγωνιστικά την επαναχορήγηση του 13ου και 14ου μισθού με κάθε συνδικαλιστικό τρόπο, ανεξάρτητα από την εξέλιξη της δικαστικής διεκδίκησης. Να απαιτήσουμε αύξηση στους μισθους και τις συντάξεις ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια. Οι εργασιακοί και κοινωνικοί αγώνες πρεπει να ξαναγινουν η πυξιδα για την εξέλιξη της κοινωνίας.  Καμία ανοχή σε αντεργατικές πολιτικές. ΔΕΝ υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή βρίσκεται στην ανάπτυξη των εργασιακων και κοινωνικών αγώνων.