Πρώην 409: Μια διαφορετική πρόταση για την αξιοποίηση του

  Αρκετές προτάσεις έχουν ακουστεί για την αξιοποίηση και τη λειτουργία του κτιρίου του πρώην 409 Στρατιωτικού Νοσοκομείου, με τίποτα όμως να μην έχει γίνει έως τώρα για πολλούς και διάφορους λόγους. Λόγους και αιτίες που έχουν να κάνουν με τη σύγχυση που υπάρχει στο ιδιοκτησιακό του καθεστώς, αλλά και την έλλειψης κατεύθυνσης που φαίνεται ότι δεν έχει η πολιτεία στο θέμα του τι θα μπορούσε να κάνει με αυτό το κτίριο.

       Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι το κτίριο να έχει περιέλθει σε μία χειρότερη κατάσταση από ότι ήταν πριν από την στιγμή που οι κλινικές που στεγάζονταν εκεί, μεταφέρθηκαν στις κεντρικές εγκαταστάσεις του νέου πολυώροφου κτιρίου του Αγίου Ανδρέα.

      Όσο παραμένει κενό και όσο περνά ο χρόνος της μη αξιοποίησής του τόσο φθείρεται, αφού η ήδη κακή του κατάσταση επιβαρύνεται. Το συγκεκριμένο κτίριο έχει τέτοιες υποδομές που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει εφόσον αξιοποιηθεί σωστά, μεγαλύτερους και ανώτερους σκοπούς που αφορούν την δημόσια υγεία.

      Σκοπούς που έχουν να κάνουν με τα παιδιά και τις νέες ψυχούλες που έρχονται στον κόσμο. Είναι κοινή η άποψη σε πολλά πρόσωπα του ιατρικού κόσμου της περιοχής ότι λείπει από την Πάτρα και γενικότερα από την Δυτική Ελλάδα μια δημόσια μαιευτική κλινική αυτόνομη και ανεξάρτητη, μια ολοκληρωμένη δομή που να αφορά την γέννηση νέων παιδιών .

       Το ενδεχόμενο υλοποίησης μιας τέτοιας  πρότασης  αποβλέπει στην ενοποίηση των   μαιευτικών κλινικών της δημόσιας υγείας, αλλά και των τμημάτων νεογνών που λειτουργούν στα δύο μεγάλα δημόσια νοσοκομεία της Πάτρας.

     Να συμπεριληφθούν, δηλαδή, στο κτίριο του πρώην Στρατιωτικού Νοσοκομείου οι μαιευτικές κλινικές του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Πάτρας, του Αγίου Ανδρέα, ενδεχομένως και αυτή του Αιγίου, αλλά και τα δύο τμήματα νεογνών που λειτουργούν αυτή τη στιγμή στο ΠΓΝΠ και στον Άγιο Ανδρέα, αντίστοιχα.

      Πρόκειται για ένα σχέδιο που στηρίζεται στον κανόνα που λέει ότι τα τμήματα νεογνών αποτελούν τις βάσεις των μαιευτικών κλινικών και ότι είναι απαραίτητο να λειτουργούν ενιαία, αλλά και ότι χρειάζεται να υπάρχει μία ξεχωριστή νοσηλευτική στέγη για τα μωρά, σε έναν τόσο ιδιαίτερο ευαίσθητο τομέα της δημόσιας υγείας.

       Οι αριθμοί των τοκετών που γίνονται τα τελευταία χρόνια στις δύο κλινικές της Πάτρας, δίνουν την δυνατότητα ενοποίησης των δύο μαιευτικών κλινικών, αφού συνολικά δεν ξεπερνούν τον χρόνο τις 1400 με 1500.

       Στο εξωτερικό δεν νοείται μαιευτική κλινική που να μην έχει πάνω από 700 με 800 τοκετούς τον χρόνο και να λειτουργεί αυτόνομα, όπως και είναι αδιανόητο να μεταφέρονται νεογνά, μωράκια που μόλις έχουν γεννηθεί και χρειάζεται να μπουν σε θερμοκοιτίδα, σε άλλη νοσηλευτική μονάδα, εκτός κλινικής.

       Σίγουρα μιλάμε για την διαμόρφωση ενός νέου δημόσιου νοσηλευτικού φορέα που δεν υπάρχει και έχει ανάγκη η Πάτρα και η ευρύτερη περιοχή για την καλύτερη φροντίδα των νεογνών και των μωρών.

       Χρειάζεται όμως να ξεπεραστεί κάθε μορφή εγωπάθειας για να προχωρήσει το όλο σχέδιο και οι σκέψεις να γίνουν πράξη. Χρειάζεται και κάτι που είναι ακόμη πιο απαραίτητο.

     Χρήμα που θα αποσκοπεί τόσο στην βελτίωση του κτιρίου που ήταν και είναι σε κακή κατάσταση, όσο και στην μεταφορά των μονάδων, αλλά και στην προμήθεια τεχνολογικού και ιατρικού εξοπλισμού του νέου νοσοκομείου.

      Όλα αυτά βέβαια με τα δεδομένα που υπάρχουν στην δημόσια υγεία μοιάζουν ιδιαίτερα δύσκολα. Όμως αν υπάρχει όραμα όλα γίνονται.

 Αναδημοσίευση από Dete.gr