Σε «κίτρινο» συναγερμό οι εργαζόμενοι στα δύο νησηλευτικά ιδρύματα, αλλά ο φόβος να «κοκκινίσει» είναι διαρκής…
Έχει φτάσει στα όριά του το προσωπικό. Δεν τα ‘χει ξεπεράσει, γιατί η κατάσταση και στα δύο νοσοκομεία της Πάτρας, όπως εξηγούν στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» δύο εργαζόμενοι-συνδικαλιστές, παραμένει πολύ δύσκολη μεν αλλά διαχειρίσιμη ακόμα, όμως η ανησυχία για την επόμενη μέρα είναι έκδηλη.
Και η ανησυχία των «2» δεν «πατάει» μόνο στη διαρκώς αυξανόμενη ένταση της πανδημίας, που γεμίζει καθημερινά τις κλινικές των νοσοκομείων με ασθενείς, αλλά στην κόπωση του προσωπικού. Το οποίο, έχοντας μείνει κουτσουρεμένο μετά τις αναστολές και τις συνταξιοδοτήσεις, αναγκάζεται να κάνει διπλή και, κάποιες φορές, τριπλή δουλειά. Αδειες και ρεπό έχουν γίνει, για τους περισσότερους εργαζόμενους, άγνωστες λέξεις… «Αντέχουμε, αλλά όχι για πολύ ακόμα, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση…» είναι το κοινό μήνυμα που εκπέμπουν ο Κώστας Πετρόπουλος από το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Πατρών «Αγιος Ανδρέας» και ο Γιάννης Φραντζής από το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών «Παναγία η Βοήθεια».
Κώστας Πετρόπουλος (πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Πατρών «Αγιος Ανδρέας»):
«Υπάρχει μεγάλη πίεση και διαρκής. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι έχουν εδώ και καιρό να πάρουν άδεια, ενώ για ρεπό καλύτερα να μη συζητάμε. Οι εναπομείναντες εργαζόμενοι δουλεύουν πλέον σε τμήματα που έχουν σαφώς μειωμένο προσωπικό. Εχουμε 130 εργαζόμενους σε αναστολή, 20 νοσούντες με κορονοϊό και 30 συνταξιοδοτήσεις το τελευταίο διάστημα. Καταλαβαίνετε για τι ελλείψεις μιλάμε… Ολοι έχουν αρχίσει να κουράζονται επικίνδυνα γιατί δουλεύουν ακατάπαυστα, χωρίς να παίρνουν άδεια ή ρεπό. Και η καθημερινότητα έχει γίνει πολύ σκληρή. Οταν μέχρι πρότινος στη βάρδια ήταν 5 άτομα και τώρα είναι 3, καταλαβαίνετε τι επιβάρυνση σημαίνει. Σαν να δουλεύουν διπλάσιες ώρες. Μου έλεγε σήμερα μία συνάδελφος ότι έχει 7 σερί σαββατοκύριακα μέσα. Και δουλεύει στα ΤΕΠ. Εχει εξαντληθεί, και δεν είναι η μόνη… Δεν έχουμε φτάσει ακόμα σε οριακές καταστάσεις, είμαστε στην αρχή του χειμώνα, αλλά τρέμω στην ιδέα τι θα γίνει μόλις μπούμε στην καρδιά του χειμώνα και αρχίσουν και οι γρίπες, φουντώσει κι άλλο η πανδημία…
Κι επειδή με ρωτάτε, ναι, παίζει ρόλο ότι υπάρχει μια εμπειρία στο προσωπικό από το προηγούμενο κύμα της πανδημίας, πέρυσι, αλλά δεν αρκεί. Γιατί πολλές φορές, ο εργαζόμενος κυριεύεται από άγχος και αγανάκτηση όταν βλέπει να μετακινούνται άτομα από το ένα τμήμα στο άλλο, να συρρικνώνονται τμήματα, να αλλάζουν λειτουργία οι κλινικές, να φιλοξενούνται έξτρα περιστατικά σε κλινικές.
Γιάννης Φραντζής (οργανωτικός γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών):
«Δεν έχουμε φτάσει, για την ώρα, σε οριακές καταστάσεις. Οσο περισσότερο, βεβαίως, φορτώνεται ο χώρος μας, τόσο πιο ανησυχητικά είναι τα πράγματα. Δεν μπορώ να πω ακόμα πως είναι ασφυκτική η πίεση αλλά ναι, υπάρχει πίεση και ένταση στο χώρο, διαρκώς. Και υπάρχουν λόγω της ιδιαιτερότητας και της δυσκολίας των περιστατικών κόβιντ. Οι περισσότεροι από εμάς έχουν εμπειρία, οι νεότεροι δυσκολεύονται πιο πολύ, αλλά για όλους μας είναι κάτι πρωτόγνωρο γιατί μια πανδημία είναι από μόνη της μια πολύ δύσκολη και σύνθετη κατάσταση. Θα ήταν σαφώς καλύτερα τα πράγματα αν δεν υπήρχαν και οι αναστολές εργασίας. Ακόμα και ένα άτομο έξτρα, θα ήταν μεγάλη υπόθεση. Σκεφτείτε όταν μιλάμε για 30, 40 ή 50 άτομα που λείπουν. Δεν έχουμε φτάσει, όμως, στις περσινές καταστάσεις. Η διοίκηση του νοσοκομείου και η 6η ΥΠΕ έχουν κάνει την ανάλογη προετοιμασία, έχουν και γνώση και εμπειρία από την προηγούμενη φορά και είμαστε όλοι πιο προετοιμασμένοι και οργανωμένοι τώρα. Η καθημερινότητά μας συνεχίζει, όσο αυξάνει η πίεση, να παραμένει δύσκολη, αλλά μέχρι τώρα η κατάσταση είναι διαχειρίσιμη. Δύσκολη μεν και πιεστική, αλλά απολύτως διαχειρίσιμη. Δεν ξέρω τι θα συμβεί αύριο, σας λέω, όμως, τι συμβαίνει σήμερα».
Αναδημοσίευση από pelop.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου