Αρθρο του Προέδρου του Σωματείου μας ΚΩΣΤΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ, στο χθεσινό φύλλο της Εφημερίδας KOSMOS.

Χωρίς καμιά αμφιβολία πιστεύω, ότι ο ρόλος του Σωματείου μας, του Σωματείου ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ¨, οι διεκδικήσεις του και βεβαίως η στήριξη του στο Νοσοκομείο και τους Εργαζόμενους σ΄ αυτό, μπορούν να αξιολογηθούν με θετικό πρόσημο.

Η συμβολή του Σωματείου μας και εμού Προσωπικά, ιδιαιτέρως στην κατάσταση στην οποία περιήλθε το Νοσοκομείο ΑΓ. ΑΝΔΡΕΑΣ, με τον σεισμό της 8ης Ιουνίου του 2008, η βοήθεια, η στήριξη, οι προσπάθειες και οι τεκμηριωμένες θέσεις μας, ήταν εκείνα τα στοιχεία που συνετέλεσαν στην συνέχιση της ύπαρξης του, στο να κρατήσουμε το Νοσοκομείο και ιδιαιτέρως το Προσωπικό, για το οποίο πάρα πολλοί ήταν εκείνοι που επεδίωκαν να το απορροφήσουν.

Θα μπορούσα να πω πάρα πολλά, για τις πάμπολλες και μάλιστα καθημερινές παρεμβάσεις μας, και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζαμε. Δεν θα το πράξω προς το παρόν. Θα σταθώ όμως σε τέσσερα-πέντε σημεία, που πιστεύω ότι έπαιξαν τον καθοριστικό ρόλο και σφράγισαν αν θέλετε την ύπαρξή του.

Κατ΄ αρχήν θα αναφερθώ στην πρώτη και πολύ καθοριστική παρέμβαση μας, τόσο εμού προσωπικά στην αρχή, όσο και γενικά του Δ.Σ του Σωματείου και των Εργαζόμενων μελών μας στη συνέχεια, κατά την επίσκεψη στο Νοσοκομείο του τότε Υπουργού Υγείας, την επόμενη ημέρα του σεισμού, όπου ανακοίνωσε την εκκένωση του Νοσοκομείου και τον διασκορπισμό των κλινικών του ανά τα Νοσοκομεία της Περιφέρειας. Εκεί λοιπόν υπήρξε η πάρα πολύ σημαντική και καθοριστική παρέμβασή μας, όπου αποκλειστικά και μόνοι καταθέσαμε πρόταση λειτουργίας του Νοσοκομείου στις υπόλοιπες κτιριακές μας εγκαταστάσεις και την μεταφορά ελαχίστων κλινικών και Εργαζόμενων στο ΠΠΝΡΙΟΥ.

Η δεύτερη εξίσου σημαντική παρέμβασή μας ήταν όταν δόθηκε το οκ στη Διοίκηση να καθαρίσει το βαμμένο 7όροφο σεισμόπληκτο κτίριο, όπου χωρίς να γίνει καμία άλλη παρέμβαση στήριξης του, να μπούμε πάλι μέσα και να λειτουργήσουμε. Εκεί υπήρξε ή μεγάλη άρνησή μας, μια άρνηση και επιμονή που ανάγκασε το Υπουργείο να αλλάξει γραμμή πλεύσης και να δρομολογήσει την πολυπόθητη για μας ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΗ ΘΩΡΑΚΙΣΗ.

Μια αντισεισμική θωράκιση που παρ΄ ολίγο να τιναχθεί στον αέρα, όταν λίγο μετά τις τότε εκλογές ο Εργολάβος εγκατέλειψε το έργο γιατί η ανάθεση που του είχε γίνει ήταν στον αέρα, γιατί δεν υπήρχαν κωδικοί και πιστώσεις. Και εκεί βεβαίως παίξαμε σημαντικό και ουσιαστικό ρόλο, δεδομένου ότι το Νοσοκομείο ήταν ΑΚΕΦΑΛΟ από Διοίκηση. Παλέψαμε μόνοι και πετύχαμε να μην εγκαταλειφθεί το έργο και να μην πέσει στον κυκεώνα των δικαστικών διαδικασιών και με τις παρεμβάσεις μας στον τότε Πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου και στην Υπουργό Υγείας την Κα Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και βεβαίως με την πάρα πολύ και σημαντική βοήθεια-στγήριξη και Συνεργασία του διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΠΑΝΟΜ του Φίλου Γιάννη Φωτάκη, πετύχαμε την χρηματοδότηση και συνέχιση του έργου και κατ΄ επέκταση την ολοκλήρωση της αντισεισμικής του θωράκισης.

Μια τρίτη παρέμβασή μας, αποκλειστικά προσωπική, μεγάλης σημασίας, ήταν με την κάθοδο στην πόλη μας του Κου ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ, του ανθρώπου που καθ΄ υπόδειξη Αβραμόπουλου, ήλθε να επαναπροσδιορίσει την λειτουργία του Νοσοκομείου μας, μετά την προαναφερόμενη αποτυχημένη προσπάθειά τους για επαναλειτουργία μετά το απαράδεκτο και προκλητικό βάψιμό του.

Ο κος Ευσταθίου τότε δεν συναντήθηκε μαζί μου, όπως είχε πάρει εντολή από τον Κον Αβραμόπουλο, πήγε κατ΄ ευθείαν στην τότε ΔΥΠΕ, όπου μαζί με τον τότε Διοικητή τον Κον Νικόπουλο και τούς Διοικητές τωνΝοσοκομείων της Πάτρας συμφώνησαν και δρομολόγησαν τον διασκορπισμό του Νοσοκομείου στα Νοσοκομεία της περιφέρειας. Με την ανοχή και κάποιων Ιατρών αποφάσισαν την μεταφορά των κλινικών μας στον Πύργο, την Κόρινθο, το Μεσολλόγγι κλπ. Απόφαση που ανακοινώθηκε και στα ΜΜΕ (Αθηναϊκά και Τοπικά) με σχετική ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ.

Η Παρέμβασή μου τότε στον Υπουργό Υγείας, αμέσως μετά την σχετική Συνέντευξη Τύπου, ήταν καταλυτική. Είχε ως αποτέλεσμα να ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ και να μην ΥΛΟΠΟΙΗΘΕΙ Ο ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟΣ του ΝΟΣΟΚΟΕΜΈΙΟΥ και να συνεχιστεί η λειτουργία του, όπως την είχαμε σχεδιάσει λίγες ημέρες μετά τον σεισμό, στις δικές μας κτιριακές εγκαταστάσεις και χωρίς να μετακινηθεί ούτε ένας Εργαζόμενος.

Μια τέταρτη και παρα πολύ μεγάλης σημασίας παρέμβασή μας ήταν αυτή που είχε να κάνει με την ΝΕΑ ΠΤΕΡΥΓΑ, την ανέγερσή της και ιδιαιτέρως την προσθήκη σ΄ αυτήν του επιπλέον ορόφου που δεν προβλεπόταν. Εκτίμησα τότε ότι η επαναφορά των κλινικών από το ΠΠΝΡΙΟΥ, θα μπορούσε να γίνει μόνο μέσα από την ΝΕΑ ΠΤΕΡΥΓΑ, δεδομένου ότι το 7όροφο θα αργούσε να ολοκληρωθεί. Με τις παρεμβάσεις μας στον τότε Γ.Γ της ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗΣ, τον φίλο από πολύ παλιά Τάσο Αποστολόπουλο, καταφέραμε και προχωρήσαμε την προαναφερόμενη προσθήκη και την ολοκλήρωση της Νέας πτέρυγας. Όπου ως γνωστόν σήμερα λειτουργούν οι κλινικές και τα χειρουργεία που επανήλθαν από το ΠΠΝΡΙΟΥ. Με την συμβολή του Διοικητή της 6ης Υ.Πε του Κου Γκούμε πετύχαμε τότε, ίσως και κακήν κακώς την ολοκληρωτική επαναφορά και επαναλειτουργία του Νοσοκομείου στις δικές μας κτιριακές εγκαταστάσεις, μια επαναφορά που έγινε λίγες ημέρες πρίν τις αλλαγές στον Υγειονομικό Χάρτη και τις προωθούμενες συγχωνεύσεις Νοσοκομείων.

Σημαντικό βεβαίως ρόλο παίξαμε και στην διαμόρφωση του προαναφερόμενου Χάρτη, όπου με την βοήθεια και την στήριξη του Κου Γκούμα, με τις τεκμηριωμένες θέσεις που είχαμε και σε μιά περίοδό που το Νοσοκομείο και πάλι ήταν ΑΚΕΦΑΛΟ από Διοίκηση, ΠΕΤΥΧΑΜΕ το Νοσοκομείο μας να διατηρήσει την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ του Διοικητικά και την διατήρηση 400 κλινών έναντι των 350 που προβλεπόταν, και όλα αυτά κόντρα στις αντίθετες επιδιώξεις πολλών άλλων και σημαντικών παραγόντων.

Για όλες αυτές τις παρεμβάσεις μας, που δεν είναι και οι μόνες και την καθημερινή μας ενασχόληση με όλα εκείνα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Νοσοκομείο και οι Εργαζόμενοι σ΄ αυτό, οι Συνάδελφοι μας εμπιστεύονται και η πλειοψηφία των Μελών μας στηρίζουν εμένα και την παράταξή μου στις εκάστοτε εκλογικές διαδικασίες.

Μια ΣΤΗΡΙΞΗ που μας φορτώνει με τεράστιες ευθύνες για την αντιμετώπιση της πληθώρας των προβλημάτων αυτού του Νοσοκομείου και των Εργαζόμενων σ΄ αυτό.