Eμβρόντητη η αχαϊκή
κοινωνία παρακολουθεί την υπηρεσιακή μομφή κατά των καθηγητών Χαράλαμπου Γώγου
και Δημήτρη Βελισσάρη εκ μέρους της Διοικήτριας του ΠΓΝΠ. Ο λόγος, ότι αυτοί
συναντήθηκαν με τον Δήμαρχο Πατρέων για το φλέγον ζήτημα αντιμετώπισης της
πανδημίας, χωρίς να έχουν ενημερώσει πρώτα την κ. Διοικήτρια. Δεν
χρειάζεται νομίζω να επικεντρωθεί κανείς στο αυτονόητο για το σημαντικό ρόλο
του κ. Γώγου και του συνολικού προσωπικού του νοσοκομείου Ρίου στην διαχείριση
της μεγαλύτερης μεταπολεμικής πανδημίας που βιώνει η χώρα μας και ο κόσμος.
Εξάλλου ειπώθηκαν ήδη αρκετά υποστηρικτικά επιχειρήματα από πολλές πλευρές. Θα
ήθελα μόνο να σταθώ στο γεγονός ότι η κ. Μαμμή διοικεί ένα πανεπιστημιακό
νοσοκομείο. Και δυστυχώς, εμφανίζει κατά τη γνώμη μου, μια ανεπίτρεπτη άγνοια
για τη λειτουργία του πανεπιστημίου και το ρόλο των καθηγητών του. Να θυμίσουμε
λοιπόν ότι κατά το Σύνταγμά μας, που ισχύει έτσι από το 1975, οι καθηγητές των
ΑΕΙ, όπως οι κ.κ. Γώγος και Βελισσάρης, είναι δημόσιοι λειτουργοί σύμφωνα
δηλαδή με το αρθ. 16 παρ. 6 του Συντάγματος και όχι δημόσιοι υπάλληλοι, όπως
ατυχώς οριζόταν στο παλαιότερο ελληνικό Σύνταγμα του 1952. Αυτό σημαίνει ότι ως
δημόσιοι λειτουργοί διατηρούν πλήρη ανεξαρτησία κατά την άσκηση των καθηκόντων
τους, χωρίς να προβλέπεται το ίδιο για τους δημοσίους υπαλλήλους που
συνταγματικά τελούν σε υπηρεσιακή σχέση υπακοής και ιεραρχικής εξάρτησης από
την διοίκησή τους. Επιπλέον, στην έννοια της ακαδημαϊκής ελευθερίας που
καθιερώνει το Σύνταγμα στο άρθρο 16 παρ. 1, εντάσσεται και η ελευθερία της
έκφρασης και διάδοσης της επιστημονικής γνώμης των καθηγητών ΑΕΙ. Είτε η γνώμη
τους διατυπώνεται λ.χ. σε ένα συνέδριο είτε σε έναν εκπρόσωπο αυτοδιοικητικού
φορέα, όπως είναι ο Δήμαρχος Πατρέων. Για αυτήν ακριβώς τη γνώμη τους,
απαγορεύεται ο καταλογισμός δυσμενών συνεπειών από οποιοδήποτε φορέα δημόσιας
εξουσίας, συμπεριλαμβανομένης της διοίκησης του πιο πάνω νοσοκομείου. Με το να
αποδίδεται λοιπόν μομφή στους καθηγητές διότι ενημέρωσαν τον Δήμαρχο, γυρίζουμε
-από συνταγματική σκοπιά- σε χρόνους της δεκαετίας του 1950 όταν οι
πανεπιστημιακοί δάσκαλοι θεωρούνταν δημόσιοι υπάλληλοι. Η κ.
Διοικήτρια οφείλει να βάλει τέλος σε αυτή την απαράδεκτη κατάσταση. Ταυτόχρονα
δεν θα ήταν κακό, ο ΣΥΡΙΖΑ, που ως κυβέρνηση την επέλεξε για αυτή τη θέση, να
διατυπώσει μια δημόσια άποψη για όλα αυτά. Και αυτή συνταγματικά ελεύθερη είναι
και απορούμε γιατί τόσες μέρες δεν διατυπώνεται.
Του Μαρίνου Σκανδάμη Διδάκτωρ Νομικής –
Δικηγόρος,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου