Η δραματική έλλειψη αναισθησιολόγων απειλεί τη λειτουργία των νοσηλευτικών ιδρυμάτων. Πρόκειται για Πανελλαδικό ζήτημα το οποίο όμως έχει αγγίξει ήδη τα νοσοκομεία της Πάτρας.
Ξεκινώντας από το Καραμανδάνειο η κατάσταση είναι γνωστή εδώ και μήνες με καίριο πλήγμα την αναστολή τακτικών αλλά και για κάποιες ημέρες, και έκτακτων χειρουργείων. Η μειωμένη ανταπόκριση στην προκήρυξη της πρόσληψης τεσσάρων μόνιμων αναισθησιολόγων δείχνει ότι το πρόβλημα θα διαιωνιστεί για πολύ ακόμα. Σήμερα το νοσοκομείο στηρίζεται σε τρεις δανεικούς γιατρούς από ΠΓΝΠ και «Αγιο Ανδρέα» και σε έναν που έρχεται δύο φορές την εβδομάδα από την Κόρινθο.
ΣΤΟΝ «ΑΓΙΟ ΑΝΔΡΕΑ»
«Είμαστε τέσσερις αναισθησιολόγοι και μία δανεική από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας. Οι τρεις είναι άνω των 60 ετών με ότι αυτό συνεπάγεται. Αν ασθενήσει ένας ή απουσιάσει για έκτακτο λόγο τότε δεν θα καλύπτονται οι εφημερίες».
Αυτή είναι η εικόνα που μας μεταφέρει ο διευθυντής Αναισθησιολογίας του «Αγίου Ανδρέα», Αλέξης Τριαντόπουλος και προσθέτει:
Ο Αλέξης Τριαντόπουλος
«Βγαίνουμε οριακά διότι κρατάμε κλειστές τις δύο από τις έξι χειρουργικές αίθουσες. Θέλουμε να λειτουργήσουμε και τις άλλες δύο αλλά δεν υπάρχουν αναισθησιολόγοι. Από τους πέντε αναισθησιολόγους του νοσοκομείου μας οι τρεις είναι άνω των 60 ετών και αναγκάζονται να εφημερεύουν συνεχώς κάτι που είναι πάνω από τις δυνάμεις τους. Δυστυχώς, αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Αν ασθενήσει δε κάποιος, δεν θα μπορούν να βγουν οι εφημερίες. Να σκεφτείτε ότι εμείς οι πέντε αναισθησιολόγοι καλύπτουμε 4.000 επεμβάσεις ετησίως, κάνουμε τις διασωληνώσεις όλων των ασθενών που χρειάζονται εντατική και αντιμετωπίζουμε όλους τους βαρέως πάσχοντες των εξωτερικών ιατρείων». Στο ερώτημά μας γιατί οι νέοι γιατροί δεν ακολουθούν τη συγκεκριμένη ειδικότητα, ο κ. Τριαντόπουλος μας απάντησε: «Ο κυριότερος λόγος είναι ότι εκτός από αναισθησιολόγος καλείται να ασκήσει τα καθήκοντα του επειγοντολόγου, του εντατικολόγου και του γιατρού των διακομιδών. Δηλαδή, τέσσερα αντικείμενα σε ένα γιατρό. Αυτό λειτουργεί αποτρεπτικά. Επίσης να προσθέσουμε τις αμοιβές που είναι χαμηλές, όπως άλλωστε και των άλλων γιατρών. Γιατροί που είχαμε στο Τμήμα μας, και συγκεκριμένα τρεις, έχουν επιλέξει τον ιδιωτικό τομέα διότι έχουν εξαπλάσιο μισθό. Επομένως εάν το κράτος δεν αποφασίσει να θεσπίσει οικονομικά κίνητρα και να επανακαθορίσει το αντικείμενο του αναισθησιολόγου, το πρόβλημα δεν θα λυθεί».
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ
Για το ίδιο θέμα απευθυνθήκαμε στη διευθύντρια ΕΣΥ αναισθησιολογίας του ΠΓΝΠ, Νέλη Σίντου.
Η Νέλη Σίντου
«Οι αναισθησιολόγου βρισκόμαστε στα πρόθυρα επαγγελματικής εξουθένωσης (burn out). Με την υποστελέχωση και δύο χρόνια μετά την πανδημία χωρίς να ανανεώνεται το προσωπικό αριθμητικά και ηλικιακά μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κανείς την ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί» σημειώνει η κ. Σίντου και εξηγεί: «Ενας ειδικευμένος αναισθησιολόγος του νοσοκομείου μας καλείται να είναι επί ποδός 24 ώρες συνεχώς. Από αυτές οι 8 ώρες είναι το κανονικό του ωράριο και οι 16 υπερωριακές. Οι ώρες ξεκούρασης είναι πολύ λίγες καθώς τα χειρουργεία διαρκούν έως τις 12 και τη 1 τα ξημερώματα. Οι 15 γιατροί που υπηρετούμε στο Τμήμα με επικεφαλής τον καθηγητή μας Γρηγόριο Βογιατζή, εκτελούμε ετησίως περί τις 7.000 επεμβάσεις. Παράλληλα καλύπτουμε το μαιευτήριο και τα γυναικολογικά περιστατικά, το Τμήμα Επειγόντων, την ανάνηψη, τις διασωληνώσεις, την καρδιολογική μονάδα και γενικότερα όλα τα τμήματα που χρειάζονται στήριξη αναισθησιολογική. Δύο αναισθησιολόγοι συνταξιοδοτήθηκαν τον τελευταίο χρόνο οι οποίοι δεν έχουν αναπληρωθεί».
Ρωτήσαμε την κ. Σίντου εάν υπάρχει ενδιαφέρον από νέους γιατρούς να ακολουθήσουν την ειδικότητα μας απάντησε «Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο χρόνο με έκπληξη είδαμε να έρχονται ειδικευόμενοι. Εχουμε δέκα. Σε αυτό βοήθησε και η εκλογή της κ. Αδαμαντίας Αρέθα σε αναπληρώτρια καθηγήτρια. Σε συνεργασία με τον καθηγητή μας τον κ. Βογιατζή έχουν δημιουργήσει μία καλή ομάδα ειδικευομένων. Το Τμήμα μας θέλει τουλάχιστον 20 αναισθησιολόγους για να καλύψει όλο το παραπάνω έργο που σας περιέγραψα και να καλύπτουμε ημερησίως τις επτά χειρουργικές αίθουσες συν τις μαιευτικές και τα ενδοσκοπικά χειρουργεία ουρολογίας. Πόσο δύσκολο είναι το ανάλγητο κράτος να κατανοήσει την επικινδυνότητα που υπάρχει για τους πολίτες όταν τα νοσοκομεία απογυμνώνονται από αναισθησιολόγους; Οφείλει να αμείψει τους αναισθησιολόγους. Να δει τι κάνουν τα άλλα κράτη και τους κρατάνε. Μας έδωσαν ένα επίδομα που λήγει στο τέλος του χρόνου το οποίο πρακτικά το επιστρέφουμε πίσω διότι αλλάζουμε φορολογική κλίμα και ο φόρος που μας ήρθε είναι σχεδόν ίσο με το επίδομα που εισπράξαμε. Υστερα από 20 χρόνια στο ΕΣΥ, κατανοώ διότι υπάρχει τόση μεγάλη διαρροή αναισθησιολόγων στον ιδιωτικό τομέα και σε άλλες χώρες».
Μαρίνα Ριζογιάννη pelop.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου