Δραστική μείωση των εργαζομένων στον
δημόσιο τομέα (21,9%), των αποδοχών τους (30%) και επέλαση των ελαστικών
εργασιακών σχέσεων είναι τα βασικά συμπεράσματα της μελέτης του Κοινωνικού Πολύκεντρου της ΑΔΕΔΥ «Απασχόληση, αμοιβές & θεσμικές παρεμβάσεις στο δημόσιο τομέα στο πλαίσιο περιοριστικών πολιτικών».
Όπως διαπιστώνεται, οι επιπτώσεις από την… επταετία των μνημονίων είναι
ιδιαίτερα εμφανείς στους κρίσιμους τομείς της Υγείας και της Παιδείας,
ενώ όπως συμπεραίνουν οι ερευνητές η κατάσταση σήμερα είναι δύσκολα
αναστρέψιμη.
Η παρουσίαση της μελέτης θα γίνει σήμερα Δευτέρα 12 Ιούνη και ώρα 9πμ., στο κτήριο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (Ερμού 134, Αθήνα). Τη μελέτη εκπόνησαν οι: Γιάννης Κουζής, καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου (συντονιστής της μελέτης), Γιώργος Γιούλος, ΜPhil Οικονομίας, Ηλίας Ιωακείμογλου, Oικονομικός Αναλυτής MBA, Φωτεινή Σανιδά, Msc Κοινωνικής Πολιτικής, Σπύρος Τσουκαλάς, δρ. Ψηφιακών Συστημάτων.
Γενικά συμπεράσματα
Στα γενικά συμπεράσματα, επισημαίνεται
ότι η απασχόληση στο Δημόσιο στο πλαίσιο των περιοριστικών μέτρων που
δέχεται κατά την περίοδο των της κρίσης και των πολιτικών των μνημονίων
(2009-16) παρουσιάζει σημαντική μείωση κατά 21,9% παράλληλα με τη
δραματική συρρίκνωση της συνολικής απασχόλησης και της εκτόξευσης
πρωτοφανούς της ανεργίας. Το τακτικό προσωπικό του Δημοσίου έχει μειωθεί
κατά 128.930 εργαζόμενους κατά την εν λόγω περίοδο ενώ το ποσοστό
αναπλήρωσής του στη βάση της σχέσης αποχωρήσεων /προσλήψεων είναι μόλις
15,6%.
Στο τακτικό προσωπικό του υποχωρεί συνεχώς το εργασιακό καθεστώς του δημοσίου υπαλλήλου
και λειτουργούν υπέρ των σχέσεων εργασίας αορίστου χρόνου που
αντιπροσωπεύουν το 28,5% των «τακτικών» προσλήψεων για το 2016.
Παράλληλα με τη μείωση του τακτικού προσωπικού αυξάνεται συνεχώς η παρουσία του έκτακτου που σήμερα συνθέτει το 13,2% της συνολικής απασχόλησης στο Δημόσιο.
Οι εξελίξεις αυτές ως προς το εργασιακό καθεστώς ενισχύουν σημαντικά την παρουσία των πολλαπλών εργασιακών καθεστώτων με τις συνακόλουθες πολλαπλές ταχύτητες εργασιακών δικαιωμάτων
αλλοιώνοντας την παραδοσιακή εικόνα της απασχόλησης στο χώρο του
Δημοσίου που συγκλίνει σταθερά με τα αντίστοιχα ισχύοντα στον ιδιωτικό
τομέα.
Τέλος, το καθεστώς της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων αλλοιώνεται
και από τις νομοθετικές παρεμβάσεις των δύο πρώτων μνημονίων για την
κατάργηση οργανικών θέσεων, την προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα, τη
διαθεσιμότητα-κινητικότητα και τη διεύρυνση του καθεστώτος της
αυτοδίκαιης αργίας. Σε αυτά, προστίθενται και οι πρακτικές των προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας στο Δημόσιο με τους «ωφελούμενους» με προσωρινές συμβάσεις 5μηνης και 8μηνης διάρκειας.
Όπως αναφέρεται μεταξύ άλλων στη μελέτη
– Η μείωση του τακτικού προσωπικού συνιστά βασικό χαρακτηριστικό των τελευταίων χρόνων
εφόσον ο αριθμός του το 2009 ανερχόταν σε 692.907 εργαζόμενους
μειούμενος σταθερά γεγονός κατά την περίοδο 2009-15 (κατά 125.994 και
κατά 128.930 το τρίτο τρίμηνο του 2016) που μεταφράζεται σε συνολική μείωση της τάξης του 18,6%.
Η μείωση αυτή υπήρξε συνεχής σε όλη την διάρκεια της εν λόγω περιόδου,
σταθερά άνω του 2,5% ανά έτος μέχρι και το 2014 και με μεγαλύτερο
ποσοστό εκείνου του 2013 (4,8%). Από το 2015 μειώνεται ο ρυθμός
συρρίκνωσης του τακτικού προσωπικού (κατά 1,7% το 2015 και κατά 0,5%
μέχρι το 3ο τρίμηνο του 2016).
– Σε επίπεδο απόλυτων αριθμών οι
μεγαλύτερες μειώσεις τακτικού προσωπικού κατά την περίοδο 2012-15
εντοπίζονται στους χώρους της παιδείας (17.803), της υγείας (13.708) και
των ΟΤΑ (11.831). Κατά την περίοδο Σεπτεμβρίου 2015-
Σεπτεμβρίου 2016 οι συνολικές μειώσεις ανέρχονταισε 2.851 με μεγαλύτερες
στην παιδεία (1.918) και στην υγεία (326).
– Ως προς το εργασιακό καθεστώς
του τακτικού προσωπικού παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το γεγονός ότι
συνεχώς μειώνονται οι προσλήψεις με καθεστώς δημοσίου υπαλλήλου υπέρ
εκείνων με καθεστώς εργασίας ιδιωτικού δικαίου (ΙΔΑΧ). Σύμφωνα με τα στοιχεία της περιόδου 2013-Οκτ.2016 οι προσλήψεις με καθεστώς μονιμότητας και με σχέση δημοσίου δικαίου (δημόσιοι υπάλληλοι, δικαστικοί, δημόσιοι λειτουργοί) αντιπροσωπεύουν το 77,6% του συνόλου του τακτικού προσωπικού και με καθεστώς ΙΔΑΧ το 21,8%.
Αυτό σημαίνει ότι περισσότερο από το 1/5 του νεοπροσλαμβανόμενου
τακτικού προσωπικού δεν έχει καθεστώς δημοσίου υπαλλήλου με ό,τι αυτό
συνεπάγεται ως προς τις διαφορετικές εργασιακές ταχύτητες που
λειτουργούν στον στενό δημόσιο τομέα. Το φαινόμενο αυτό αποκτά
ιδιαίτερες διαστάσεις και από τους ρυθμούς ανάπτυξής του αν ληφθεί υπόψη
ότι οι προσλήψεις με καθεστώς ΙΔΑΧ αντιπροσωπεύουν το 2013 το
10,3% του συνόλου των προσλήψεων σε τακτικό προσωπικό για να εκτοξευθούν
στο 28,5% κατά το πρώτο 9μηνο του 2016.
– Το ποσοστό
αναπλήρωσης του τακτικού προσωπικού μέσα από τη σχέση
αποχωρήσεων/προσλήψεων για την περίοδο 2013-15 είναι πολύ χαμηλό και
εντοπίζεται στο 15,63%. Το έτος με το μεγαλύτερο ποσοστό
αναπλήρωσης είναι το 2015 (27,9%) που, χωρίς να καταγράφεται ως εκείνο
με τον μεγαλύτερο αριθμό προσλήψεων, παρουσιάζει αισθητά μειωμένο αριθμό
αποχωρήσεων. Το 2013 αντιθέτως είναι το έτος με το χαμηλότερο βαθμό
αναπλήρωσης (6,8%) και που καταγράφει ιδιαίτερα υψηλό αριθμό αποχωρήσεων
παράλληλα με ιδιαίτερα χαμηλό αριθμό προσλήψεων. Τέλος, το 2014, αν και
παρουσιάζει τον μεγαλύτερο αριθμό προσλήψεων, παρουσιάζει ποσοστό
αναπλήρωσης μόλις 18,8% λόγω του σχετικά μεγάλου αριθμού αποχωρήσεων.
Μεγάλες μισθολογικές απώλειες
Σύμφωνα με τη μελέτη του Κοινωνικού
Πολύκεντρου της ΑΔΕΔΥ «Απασχόληση, αμοιβές & θεσμικές παρεμβάσεις
στο δημόσιο τομέα στο πλαίσιο περιοριστικών πολιτικών», οι περιοριστικές
πολιτικές στο Δημόσιο κατά την περίοδο 2009-16 εκδηλώνονται με τη μείωση κατά 30% των δαπανών Γενικής Κυβέρνησης στο ίδιο χρονικό διάστημα. Οι μειώσεις των μισθών στο Δημόσιο συνεπιφέρουν τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζόμενων κατά 30%.
Οι μισθολογικές μειώσεις που είναι
οριζόντιες κατά την περίοδο 2010-13, από το 2014 εστιάζονται στους
υψηλότερα αμειβόμενους. Οι μέσες καθαρές αποδοχές στο Δημόσιο
υπολογίζονται στα 1.043 ευρώ το 2016, ενώ οι διάμεσες καθαρές αποδοχές,
που αποδίδουν πιο αξιόπιστη εικόνα των αποδοχών, είναι της τάξης των
1.000 ευρώ από τα 1.200 ευρώ που αντιστοιχούν για το 2009.
Στα μέτρα αυτά προστίθενται οι παρεμβάσεις στο συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό
σύστημα που συνεπάγονται, μεταξύ άλλων, η εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού
ελλείμματος, η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, η μείωση των συντάξεων
και η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Το όλο αυτό νέο πλαίσιο
επιφέρει σημαντικές αλλαγές επιδεινώνοντας δραματικά τις συνθήκες διαβίωσης των εργαζομένων και των συνταξιούχων του Δημοσίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου