Στον τομέα της προνοσοκομειακής φροντίδας, αν συνεχιστεί να γίνεται ό,τι συμβαίνει εδώ και δεκαετίες, στο μέλλον το πιθανότερο είναι ότι δεν θα υπάρχει ΕΚΑΒ. Μηδέ πληρώματα ασθενοφόρων των Κέντρων Υγείας. Αυτά δηλαδή, που εξυπηρετούν τις περιοχές εκτός αστικού ιστού και πόλεων.
Θα μπορούσες να πεις ότι είναι το ίδιο πράγμα.
Ωστόσο, δεν αποτελούν ταυτόσημες έννοιες για τους αρμόδιους που καλούνται να βρουν άμεσες λύσεις στο πρόβλημα που υπάρχει με το Εθνικό Κέντρο Άμεσης Βοήθειας, οι οποίοι επικαλούνται τον Νόμο.
Βάσει Νόμου λοιπόν, για να γίνει κανείς διασώστης-πλήρωμα ασθενοφόρου του ΕΚΑΒ, πρέπει να ολοκληρώσει τις σπουδές του στα σχετικά ΙΕΚ. Μετά δίνει εξετάσεις στο Υπουργείο Παιδείας για να λάβει πιστοποίηση και έπειτα περιμένει την προκήρυξη για προσλήψεις για το ΕΚΑΒ, η οποία βγαίνει από το αρμόδιο Υπουργείο.
Οι Υγειονομικές Περιφέρειες Ελλάδας και τα Κέντρα Υγείας μπορούν -βάσει νόμου- να προσλάβουν μόνο -υποχρεωτικής εκπαίδευσης- οδηγούς.
Στην πραγματικότητα όμως, όπως αναφέρει η επιστολή του Σωματείου Πληρωμάτων Ασθενοφόρου ΠΕΔΥ προς τον Υπουργό Υγείας, εκ των 530 μελών/εργαζομένων σε πληρώματα ασθενοφόρου, οδηγούς, επικουρικούς και οδηγούς ΟΑΕΔ, ποσοστό 90% έχει "την προβλεπόμενη βεβαίωση άσκησης επαγγέλματος διασώστη-πληρώματος ασθενοφόρου".
Οι ίδιοι ενεργούν και ως διασώστες στις κλήσεις που δέχονται από το ΕΚΑΒ.
Θα έλεγε κανείς λοιπόν ότι αν απορροφηθούν οι διασώστες-πληρώματα ασθενοφόρων από Κέντρα Υγείας στο ΕΚΑΒ και με κάποιες στοχευμένες προσλήψεις, δεν θα είχαμε το πρόβλημα που υπάρχει σήμερα με τα ασθενοφόρα με την υποστελέχωση και τις απειλές που προκύπτουν από αυτήν.
Γιατί ασθενοφόρα υπάρχουν. Άνθρωποι δεν υπάρχουν.
Μη συνδικαλιστής του ΕΚΑΒ λέει χαρακτηριστικά, στο Magazine πως “οι πιστοποιημένοι διασώστες/πληρώματα ασθενοφόρων που έχουν και σχετική εμπειρία, θα καλύψουν τα κενά και να 'ανοίξουν' το δίκτυο εξυπηρέτησης. Για να απορροφηθούν όμως, στο ΕΚΑΒ πρέπει να γίνουν προσλήψεις. Αυτές χρειάζονται προκηρύξεις που δεν γίνονται εδώ και χρόνια”.
Την ίδια ώρα, χάνονται ζωές.
Ή προκαλούνται αναπηρίες από την καθυστερημένη άφιξη (αυτό ισχύει και για το ΕΚΑΒ) ή τον τρόπο που γίνονται οι διακομιδές από πληρώματα του ενός διασώστη. Που όπως καταλαβαίνεις, δεν είναι πληρώματα.
Εν τω μεταξύ, τη σήμερον ημέρα, οι “ψυχρές διακομιδές”, τα εξιτήρια, η διακομιδή από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και άλλα τέτοια περιστατικά έχουν ‘φύγει’ σχεδόν απόλυτα από το ΕΚΑΒ, προς ιδιώτες.
Οι λύσεις απαιτούν πολιτική βούληση, που δεν υπάρχει
Μια άλλη λύση στο πρόβλημα της υποστελέχωσης του ΕΚΑΒ θα μπορούσαν να είναι οι εθελοντές -για παράδειγμα, του Ερυθρού Σταυρού- που θα μπορούν να επιστρατευτούν (και είναι πιστοποιημένοι διασώστες και πιστοποιημένοι paramedics -που είναι εξέλιξη του διασώστη). Αυτό γίνεται στην Ιταλία, αλλά και στην πυρόσβεση της χώρας μας.
Το Υπουργείο Υγείας θα μπορούσε να δημιουργήσει και δική του σχετική συνθήκη που θα εξασφάλιζε ότι δεν θα χρειαζόταν να πληρώνει δια βίου προσληφθέντες -ένας από τους λόγους που σύμφωνα με πληροφορίες δεν γίνονται προσλήψεις.
Όπως καταλαβαίνεις, λύσεις υπάρχουν. Όλες όμως, εμπεριέχουν πολιτική βούληση.
Αυτή δεν υπάρχει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Και δύσκολα θα υπάρξει, καθώς όπως λένε οι έχοντες γνώση, όσο αντιδρούν άνθρωποι που κρίνουν εκλογικές περιφέρειες, δύσκολα θα τολμήσει κάποιος αξιωματούχος να 'σπάσει αβγά'.
ΤΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΕΚΑΒ ΑΠΟ ΤΑ ΠΛΗΡΩΜΑΤΑ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΩΝ ΤΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ ΥΓΕΙΑΣ
Το Magazine ζήτησε από εκπρόσωπο του Σωματείου Πληρωμάτων Ασθενοφόρου ΠΕΔΥ να εξηγήσει κάποια βασικά πράγματα που δεν είναι κοινή γνώση, αλλά μπορούν να κρίνουν την υγεία και την ευημερία μας.
“Τα πληρώματα ασθενοφόρων των Κέντρων Υγείας της Ελληνικής Επικράτειας εξυπηρετούν τις περιφερειακές (επαρχιακές) περιοχές της χώρας, εκτός αστικών κέντρων (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) και πόλεων.
Τα μέλη είναι κοντά στα 500 -συν, πλην-, καθώς υπάρχουν και οι συνταξιοδοτήσεις.
Έχουν κάνει τις ίδιες σπουδές με τα μέλη των πληρωμάτων του ΕΚΑΒ (‘βγαίνουν’ από την ίδια σχολή στην οποία διδάσκουν άνθρωποι του ΕΚΑΒ και περνούν την ίδια εκπαίδευση) και είναι επίσης, πιστοποιημένοι με άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος.
Είναι ωστόσο, διορισμένοι σε διαφορετικό οργανισμό.
Δεν παίρνουν τον ίδιο μισθό και δεν έχουν διαθέσιμα τα ίδια ‘εργαλεία’. Χαρακτηριστικά, τα πληρώματα ασθενοφόρων των Κέντρων Υγείας δεν δικαιούνται καν το πρώτιστο μέσο προστασίας που είναι οι στολές.
Τις πληρώνουν με δικά τους χρήματα, για να είναι ασφαλείς, καθώς πρόκειται για ειδικά υλικά που κρατούν μικρόβια και άλλους κινδύνους μακριά. Έχουν ανακλαστικά, ώστε να μπορούν να μας δουν στο σκοτάδι και να μην μας σκοτώσουν”.
Υπάρχουν 7 Υγειονομικές Περιφέρειες Ελλάδας, χωρίς ενιαίο -κοινό- σύστημα λειτουργίας, όπως λέει ο εργαζόμενος στο ΣΩ.Π.Α.
Πλέον, όπως μπορείς να διαβάσεις και στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Υγείας πως τη σήμερον ημέρα τα κέντρα υγείας ανήκουν στις υγειονομικές περιφέρειες (ΥΠΕ)
“Στην Αθήνα υπάρχουν δύο: η 1η ελέγχει την Αττική, η 2η τον Πειραιά και τα νησιά του Αιγαίου.
Η 3η ΥΠΕ είναι της Μακεδονίας (μισά νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης και Δυτική Μακεδονία), η 4η της Μακεδονίας (η άλλη μισή Θεσσαλονίκη, η Ανατολική Μακεδονία έως και τη Θράκη), η 5η της Θεσσαλίας και της Στερεάς Ελλάδας, η 6η της Πελοποννήσου, των Ιονίων Νήσων, της Ηπείρου και της Δυτικής Ελλάδας και η 7η της Κρήτης.
Κάθε υγειονομική περιφέρεια και κάθε κέντρο υγείας λειτουργεί αυτόνομα.
ΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΠΛΑΝΟ (ΤΟΥ ‘80) ΠΟΥ ΔΕΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ ΠΟΤΕ
“Όταν συστάθηκαν τα Κέντρα Υγείας είχαν πληρώματα ασθενοφόρων-διασώστες και υπάγονταν στη διοικητική διαχείριση των νοσοκομείων.
Παράδειγμα, στη Λιβαδειά υπάρχει νοσοκομείο. Οι δορυφόροι είναι τα κέντρα υγείας. Όλα ανήκαν στο νοσοκομείο της Λιβαδειάς.
Το πλάνο ήταν να γίνει ένας ενιαίος φορέας αντιμετώπισης του επείγοντος περιστατικού σε νοσοκομειακό επίπεδο.
Έτσι ξεκίνησε και το ΕΚΑΒ τη δεκαετία του ‘80, ενσωματώνοντας τα κατά τόπους κέντρα άμεσης βοήθειας που ήταν σε διάφορα σημεία της πόλης. Είχαν έδρα στα νοσοκομεία, στα ΙΚΑ κ.α. Σιγά σιγά έγινε ευρύτερο και ενιαίο σχήμα, με επέκταση στις επαρχιακές πόλεις.
Δεν αναπτύχθηκε σε μια νύχτα το ΕΚΑΒ. Αναπτυσσόταν με τα χρόνια, με τη δημιουργία νέων τομέων και την εκπαίδευση προσωπικού, με τελικό στόχο το ενιαίο σύστημα.
Δεν ολοκληρώθηκε όμως, ποτέ αυτή η διαδικασία. Και δεν ξέρω αν μπορεί να ολοκληρωθεί ποτέ, καθώς απαιτείται μεγάλος όγκος σε προσλήψεις. Μόνο για το ΕΚΑΒ, για να γίνει ολοκληρωμένο σύστημα, χρειάζονται τουλάχιστον 1000 προσλήψεις.
Το πρώτο προσωπικό του ΕΚΑΒ δεν προήλθε από παρθενογένεση. Προήλθαν από το ΙΚΑ και το ΠΕΚΠΑ -τη σχολή του ΕΚΑΒ όπου γίνονταν δεκτοί άνθρωποι και με πτυχίο στη σχολή μαθητείας του ΟΑΕΔ-, ενώ ήταν οδηγοί οχημάτων και σιγά σιγά έγινε η εκπαίδευση τους, ώστε να μπορούν να μιλούν σε έναν ασύρματο και να διαχειρίζονται ένα περιστατικό.
Δεν μπορούσε να περιγράψει την κατάσταση, γιατί ήταν ανεκπαίδευτοι. Χρειάστηκαν χρόνια δουλειάς και πολλά βήματα για να εκπαιδευτεί ο κόσμος.
Τα τελευταία χρόνια το σύστημα του ΕΚΑΒ συντηρείται χάριν των επικουρικών που προσλαμβάνονται και παραχωρούνται στο ΕΚΑΒ. Δεν προωθούνται και στα Κέντρα Υγείας.
Οι επικουρικοί στηρίζουν σήμερα το σύστημα της υγείας. Αν φύγουν, θα επέλθει πλήρης κατάρρευση την επομένη”.
Η ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ
“Με υπουργική απόφαση το 2014 -επί υπουργίας Γεωργιάδη- οι οδηγοί των ασθενοφόρων νοσοκομείων μετακινήθηκαν στο ΕΚΑΒ. Ήταν τρικ για να φανεί ότι αυξήθηκε το έμψυχο δυναμικό και άρα η δυναμική, καθώς λόγω μνημονίων δεν μπορούσαν να γίνουν προσλήψεις.
Το ΕΚΑΒ ανέλαβε την εκπαίδευση τους, καθώς οι άνθρωποι δεν ήταν εξοικειωμένοι με το αντικείμενο. Ήταν οδηγοί.
Δεν έγινε η ίδια διαδικασία με τα πληρώματα των κέντρων υγείας, που είμαστε στο επείγον και έχουμε το ίδιο αντικείμενο εργασίας με τα πληρώματα του ΕΚΑΒ.
Γιατί;
Είχε αρχίσει η σχετική συζήτηση που κάποια στιγμή σταμάτησε, για λόγο που δεν γνωρίζουμε. Ακούσαμε πως υπήρχαν αντιδράσεις των συνδικαλιστών.
Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι το ΕΚΑΒ είναι πολύ σημαντικός μηχανισμός στην πρωτοβάθμια φροντίδα. Στο επείγον. Εν τούτοις, είναι υποστελεχωμένο εδώ και χρόνια
Εάν μας απορροφούσαν, θα έπρεπε να εξαιρεθούν τα νησιά όπου πρέπει να γίνουν πάρα πολλές προσλήψεις. Είναι μεγάλη πληγή για το ΕΚΑΒ”.
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΡΙΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ
“Το μεγαλύτερο εμπόδιο για να βρεθεί φόρμουλα να υπάρχει σωστή φροντίδα και στα νησιά είναι ότι το χειμώνα οι ανάγκες μειώνονται κατακόρυφα σε σύγκριση με το καλοκαίρι.
Πράγμα που σημαίνει στο μυαλό αυτών που αποφασίζουν, ότι για πολλούς μήνες δεν θα απασχολείται όλο το προσωπικό. Όχι, δεν επικεντρώνουν στο ότι μένουν άνθρωποι κι εκεί. Για τη λογική των υπευθύνων, η πλήρης στελέχωση των νησιών είναι κάτι εξαιρετικά κοστοβόρο για το δημόσιο.
Αν χρειάζεται τριτοβάθμιο νοσοκομείο ο όποιος κάτοικος νησιού), οι διασώστες πρέπει να διασχίσουν θάλασσα. Στα νησιά δεν υπάρχουν όλες οι ειδικότητες και για όλες τις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις γίνονται αεροδιακομιδές. Το κόστος είναι τεράστιο, εν τούτοις μάλλον προτιμάται αυτή η λύση από τη σωστή στελέχωση”.
Η μίσθωση Ελβετών αλπινιστών για διασώσεις στα νησιά
Στο γενικότερο αυτό πλαίσιο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε πρόσφατα πως θα μισθωθούν ελικόπτερα από το εξωτερικό, ώστε όπως είπε, να μην καθυστερούν τα ασθενοφόρα σε επείγοντα περιστατικά σε χωριά ή σε εθνικές οδούς.
Τόνισε πως οι μισθώσεις θα γίνουν με εταιρίες του εξωτερικού, θέλοντας να προλάβει τα σχόλια για για ιδιωτικοποίηση του ΕΚΑΒ ή εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων.
Έθεσε ως παράδειγμα ό,τι γίνεται με τη δασοπυρόσβεση, όπου αντί να αγοράζουμε όσα χρειαζόμαστε, τα μισθώνουμε (έναντι πολύ μεγάλων αντίτιμων) κάθε καλοκαίρι.
Πάμε τώρα, να διαβάσουμε και ανάμεσα στις γραμμές με τη βοήθεια εκπροσώπου του ΕΚΑΒ: βάσει της ενημέρωσης που είχε το Εθνικό Κέντρο Άμεσης Βοήθειας, οι μισθώσεις θα αφορούν έρευνες διάσωσης σε βουνά. Μπορεί να έχουμε στην Ελλάδα 6 κάθε χρόνο. Ή και καμία. Και για αυτό οι κυβερνώντες ελπίζουν πως θα πείσουν τους μισθωμένους διασώστες (συνήθως Ελβετοί αλπινιστές) να συνεπικουρήσουν και σε αεροδιακομιδές.
Μια άλλη απορία είναι ποιοι θα στελεχώσουν αυτά τα ελικόπτερα, από την στιγμή που υπάρχει τεράστια υποστελέχωση στο ΕΚΑΒ; Ή θα ενοικιάσουμε και πληρώματα που θα μπορούν να εξυπηρετήσουν, με βασική προϋπόθεση οι ασθενείς να μιλούν τουλάχιστον αγγλικά;
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ
“Λόγω της υποστελέχωσης των κέντρων υγείας, είναι εξαιρετικά δύσκολο να κάποιος που ζει στην περιφέρεια να έχει την ίδια αντιμετώπιση με έναν που θα του συμβεί κάτι σε αστικό περιβάλλον.
Είναι στη μέση οι ελλείψεις σε έμψυχο δυναμικό, οι μεγάλες αποστάσεις (το κοντινότερο κέντρο υγείας από το περιστατικό μπορεί να απέχει 50 χιλιόμετρα -ή και περισσότερο) και ό,τι άλλο ισχύει παντού (τα άσκοπα τηλέφωνα από ανθρώπους που δεν θέλουν να καταλάβουν τι είναι επείγον, γιατί δεν τους εξυπηρετεί).
Στη Χαλκιδική ζουν 1.000.000 άνθρωποι τα καλοκαίρια, μόνο στο πρώτο πόδι. Έχουν ένα ασθενοφόρο στη διάθεση τους. Στη Θεσσαλονίκη ο ίδιος αριθμός ανθρώπων έχει 20 ασθενοφόρα.
Αν λοιπόν, κάποιος χρειαστεί φροντίδα είναι εναντίον του οι περισσότεροι παράγοντες και ενίοτε εις βάρος του οι υπηρεσίες που προσφέρονται.
Θα δώσω και ένα παράδειγμα: δεν νοείται πλήρωμα με ένα άτομο. Ένεκα όμως, των αναγκών στην περιφέρεια πηγαίνουμε και μόνοι στα περιστατικά. Αυτό γίνεται για να δείχνουν τα κέντρα υγείας που έχουν περισσότερα ασθενοφόρα διαθέσιμα. Έτσι, ‘σπάνε’ τα πληρώματα για να ‘βγαίνουν’ οι βάρδιες.
Και ρωτώ: τι να κάνω;
Πώς μπορώ να βάλω σωστά τον άνθρωπο που χρειάζεται βοήθεια στο ασθενοφόρο; Πώς να παράσχω ό,τι χρειάζεται μέσα στο ασθενοφόρο ενώ ταυτόχρονα πρέπει να τον διακομίζω; Τι να πρωτοκάνω; Να δω παρακολουθώ τα μόνιτορ με τα ζωτικά αυτού που έχει ανάγκη ή να οδηγώ;
Αν υπήρχαν καταγραφές πέραν των κλήσεων στις οποίες ανταποκρινόμαστε (ότι πάμε εκεί που πρέπει και την άφιξη μας στο κέντρο υγείας), θα έδειχναν πως υπάρχει μεγάλος αριθμός απωλειών και μεγάλος αριθμός αναπηριών, από καθυστέρηση στις αφίξεις ή τον τρόπο της διακομιδής που γίνεται υπ’ αυτές τις συνθήκες.
Πόσο απέχει η διακομιδή με ασθενοφόρο που δεν έχει ασύρματο, που δεν σε παρακολουθεί κάποιος πίσω στην καμπίνα από μια καρότσα ή ένα φορτηγάκι;
Δεν σου προσφέρω τίποτα. Απλά σε έβαλα σε ένα φορείο που δεν έχει η καρότσα ή το φορτηγάκι.
Είναι κάτι άκρως επικίνδυνο και απάνθρωπο.
Δεν είναι τωρινά όλα αυτά. Είναι διαχρονικά”.
ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ
“Το 2020 μας ζητήθηκε από τον τότε Υπουργό Υγείας, Βασίλη Κικίλια αν μπορούμε να κάνουμε προτάσεις για συνένωση. Τονίστηκε ότι δεν μπορούμε να συμπεριλάβουμε σε αυτό τα νησιά.
Ως σωματείο πληρώσαμε μάνατζερ για να εκπονήσει πλάνο που ‘έπιανε’ τον κορμό της χώρας, από τον Έβρο έως την Πελοπόννησο.
Ενημέρωσε για το πού υπάρχουν νοσοκομεία και κέντρα υγείας και τι μπορεί να γίνει, ώστε να δημιουργηθούν νέοι τομείς στο ΕΚΑΒ μέσω της ενσωμάτωσης.
Δηλαδή, κάπου στη μέση της περιοχής που έχει νοσοκομείο κι εκείνης που έχει κέντρο υγείας να υπάρχει τομέας που να καλύπτει και τις δυο περιοχές. Να υπάρχει ενιαίο πρόγραμμα και να βγαίνουν από κοινού πληρώματα.
Δεν πήραμε ποτέ μια απάντηση, μολονότι έχουν γίνει πολλές συναντήσεις. Έστω ότι το πλάνο απορρίπτεται”.
Σε περίπτωση που γίνει η ενσωμάτωση, στα 500 μέλη των πληρωμάτων ασθενοφόρων κέντρων υγείας θα χρειαστεί να δοθούν 300 ευρώ περισσότερα -στο κάθε ένα-, σε μηνιαίες απολαβές και επιδόματα. Δια βίου.
Αν κάνει φοροτεχνικός τον πολλαπλασιασμό, μάλλον το αποτέλεσμα θα είναι μικρότερο από τις μισθώσεις από το εξωτερικό, για κάθε χρόνο.
Αναδημοσίευση από: news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου